Ben jij jouw pure zelf? Met jouw pure zelf bedoel ik degene die je wilt zijn. Die je écht wilt zijn. Degene waar jij van houdt, waar je blij mee bent, die je volledig accepteert. Ben jij authentiek?
Willy is sinds tien jaar secretaresse van de directeur, een functie waar ze heel trots op is. De laatste tijd is de drukte haar te veel aan het worden, ze is moe. De directeur heeft haar aangeraden om eens met een coach in gesprek te gaan. Die kan haar vast verder helpen. Als ze de kamer binnenkomt, heeft ze meer weg van een muisje of een deurmat dan van een zelfstandige directiesecretaresse.
Miranda verloor in 2015 haar zoon (27) bij een verkeersongeval. Sindsdien schrijft ze regelmatig over haar verwerking en de wijze waarop ze ondanks haar verdriet haar leven weer oppakt. Een blog waarin alle emoties voorbijkomen. Toegankelijk, openhartig, beschouwend en lichtvoetig omschreven. Miranda heeft al vele volgers en ook op Sophia Magazine kunnen we nu haar verhalen vinden.
Na een iets te gezellig logeerpartijtje zit ik hier een beetje brak op de bank. Onder mijn dekentje lig ik de gevolgen van een eerder opgedaan virusje uit te zieken. Nadat ik de hele week getracht heb met allerlei huismiddeltjes het ziek worden te voorkomen, is het dan nu toch echt klaar. Mijn energie is tot een nulpunt gedaald en het enige dat rest is de televisie en laptop. Dan maar even een blogje. Er is tenslotte genoeg te vertellen.
Conny heeft gevraagd om een coachingstraject. Ze zit niet lekker in haar vel en wil graag eens de dingen op een rijtje zetten.
‘Ik werk sinds vier jaar bij een grote, landelijke verzekeraar. Het team bestaat uit zeven mannen en ik. Het werk vind ik geweldig, daar kan ik me helemaal in verliezen. Maar dat lijkt een probleem te zijn binnen de bedrijfscultuur. De mannen maken grapjes over mijn gedrevenheid, ze vinden dat ik overdrijf als ik een uurtje langer werk, ze pesten me dat ik een wit voetje bij de baas wil halen.’
Sinds een paar jaar weet ik van het bestaan van de EI (dus niet ‘het ei’). En dat ik dat bén. Liever had ik dit al jaren eerder geweten. Nu ik het weet, begrijp ik mijzelf wel een stuk beter en anderen zullen mij beter begrijpen als ze dit over mij weten. Ik ben een extraverte introvert (EI).
Als je net denkt dat je jezelf kent en het allemaal op een rij hebt, dan overkomt je het volgende. Dan word je overvallen door al die vragen over jezelf, je gezin, zingeving en jouw verlangen om nog meer uit het leven te halen. Rond je veertigste wil je gaan uitvinden wie je bent en wat je eigenlijk wil in het leven.
Je bent een zelfbewuste vrouw, dus je gaat je op een zeker moment afvragen wat je hier in dit leven allemaal doet, waarom en waarvoor. Sterker nog, als jij straks 85 jaar bent en je kijkt terug, dan wil je tegen jezelf kunnen zeggen dat je jouw uiterste best hebt gedaan om alles uit het leven te halen wat voor jou belangrijk was.
Onlangs ben ik verhuisd en behalve dat opruimen een flinke klus was, bleek het ook iets meer een emotionele aangelegenheid dan verwacht en bracht het me de nodige inzichten.
Ik was goed voorbereid en op tijd begonnen met opruimen, want dat niet alles mee ging naar het nieuwe huis, dat stond vast. Dat ik veel spullen had liggen in kasten en lades, dat wist ik ook wel, maar dat ik zoveel spullen had… Een mens kan veel verzamelen in de loop der jaren.
Ik beschouw mezelf niet als iemand die heel materialistisch is, dat wil zeggen dat ik niets geef om designer meubelen, de nieuwste smartphone of LCD-tv bijvoorbeeld. Maar ik ben blijkbaar wel een sentimentele dweil die maar moeilijk afscheid kan nemen van dingen met een emotionele waarde. Als ik het niet zie, is het er niet. Hoe je jezelf voor de gek kunt houden! Ik heb het over (heel veel) foto’s, brieven, kaartjes, kleine zelf geknutselde cadeautjes van voormalig collega’s, vrienden of familie, souvenirs uit alle windstreken en weet ik wat nog meer. Terwijl ik aan het opruimen was en van alles tegen kwam waarvan ik vaak niet meer wist dat ik het had, kwamen allerlei emoties voorbij: blijdschap, nostalgie, spijt, verdriet, weemoed, schaamte (hele slechte foto’s!) en dankbaarheid. Die heb ik er allemaal laten zijn.
Dat was heel bevrijdend! Ik wist wel dat loslaten een thema is voor mij en effectief omgaan met emoties heb ik vroeger niet geleerd. Daar werd ik nu opnieuw mee geconfronteerd. Al die spullen die ik jarenlang had bewaard hadden immers een sterke emotionele waarde. Dat maakt het voor mij lastig om weg te gooien. Je kan spullen best een tijdje bewaren, ik ben echter dingen tegen gekomen van twintig jaar geleden! Sommige spullen had ik ooit echt bewust ver weg in een kast gestopt, omdat ik destijds niet wist wat ik ermee aan moest. Het herinnerde me aan iets wat ik lastig vond of omdat het bijvoorbeeld verdriet opriep.
Maar ja, alles is energie. Al deze spullen ook. Die energie zat al die tijd in mijn energieveld en dat was best een beetje zwaar geworden. Al die tijd lag het er in het donker, hoe symbolisch: dat wat ik niet wilde of kon zien, weggestopt in het donker. Net zoals we bepaalde emoties niet aan willen gaan, negeren of wegdrukken. Maar alles wil gezien worden. Wegstoppen is jezelf voor de gek houden. Pas toen ik het echt volledig had gezien en de emoties door me heen had laten gaan, kon ik het laten gaan. Of liever gezegd: toen liet het mij automatisch los. Ik voelde me daarna duidelijk lichter.
Wat heb jij allemaal nog in de kast liggen waarvan je het bestaan misschien inmiddels bent vergeten, omdat het er al zo lang ligt? Wat zegt dat? Grote kans dat ook jij het lastig vindt om emoties echt te accepteren en te doorvoelen. Duisternis raak je niet kwijt door het te negeren, maar door er licht op te schijnen. Dus wat ligt er nog allemaal in jouw kasten wat gezien wil worden? Wat in jou wil graag gezien worden?
(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)
Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!
Het is lente, de dagen zijn weer langer en het lentezonnetje begint door te komen. Bij mij begint het dan al te kriebelen. Geniet je, net als ik, van het buiten-zijn? De zon die je voelt op je huid en de wind die door je haren waait? Je longen die zich gretig volzuigen met frisse lentelucht? Het lijkt wel of iedereen blijer is dan anders. Heb je ook kriebels om er lekker op uit te gaan, verliefd te worden en een grote schoonmaak te houden?
Annemieke heeft een partner die veel weg is, vier jonge kinderen, veel familie en een grote vriendenkring. Ze voelt zich nutteloos en ze is ook totaal ongelukkig met haar leven.
Zit je niet lekker in je vel? Ben je te zwaar? Heb je slaapproblemen? Het aminozuur tryptofaan kan mogelijk de oplossing zijn. In dit artikel krijg je informatie over hoe je ervoor kunt zorgen dat je voldoende eiwitten (en tryptofaan) via je voeding binnen krijgt.
Het is maandagochtend, het begin van een spiksplinternieuwe week. Heerlijk! Of niet? Als je het niet naar je zin hebt op je werk, is de maandag helemaal geen heerlijke dag, maar juist een dag om tegenop te zien. Hoe kom je het gedoe weer door? Hoe red je het tot vijf uur? En dan ook nog de rest van de week. Zucht… Met frisse tegenzin ga je er maar tegen aan.
