De weegschaal in de badkamer heeft goed nieuws. Twee kilo in twee weken. Normaal gesproken zouden in huize Malkaan de slingers worden opgehangen en Gloria Gaynor op vol volume haar triomf zingen. Nu niet. Ik ben zelden zo ver weg geweest van de trots en levensvreugde van I will survive. Zachtjes hum ik een stukje refrein. Oh no, not I, I will survive. Oh, as long as I know how to love, I know I’ll stay alive.
Ja die Gloria, die weet hoe ze lief moet hebben, die maakt haar keuzes. Die zou niet eens aan die Remco-met-zijn-zweetplekken zijn begonnen, had Joost al lang uitgezwaaid en Daan zijn terechte voetstuk gegeven.  Do you think I’d crumble? Did you think I’d lay down and die?
Nou, zoals ik me nu voel lijkt me dat allemaal niet uitgesloten.
Spiegelvrouw is – bij wijze van hoge uitzondering – vandaag de liefste van ons twee: kom op meid, niet zo somber, ga naar buiten, beweeg, verzet je zinnen!
Oké, daar kan ik iets mee. Zondagochtend, 10 uur, buiten is het fris maar niet koud, ik ga een stuk fietsen. De lichaamsbeweging begint al voordat ik buiten ben, beide banden zijn te zacht. Waar is die pomp? Natuurlijk op de laatste plek waar ik kijk, maar kom op, Esther Malkaan gaat de rest van de dag alleen maar vrolijk zijn, dus wat maakt het uit. Mooi toch dat we zo’n pomp hebben, en dat ik die fiets kreeg van mijn man, met die 21 versnellingen die gretig op mijn trapkracht wachten, en dat ik zo’n lieve man heb, en twee prachtige dochters, had ik die mooie baan al genoemd en mijn lieve vriendin. Kijk, Esther, zo kan het ook: geniet.

(more…)