Hoe mijn innerlijke criticus van een mug een olifant maakt
Ik had van de week twee nachten veel te kort geslapen. Het gevolg is dat mijn hoofd hierdoor eerder de leiding neemt. Mijn innerlijke criticus en mijn egostemmen zijn alert. Op het moment dat ik wat minder alert ben door vermoeidheid, slaan zij toe. Ze roepen dat ik het beter had moeten doen, dat het niet slim is wat ik gedaan heb, dat ik nu met de ‘gebakken peren’ zit. Iets waar ik in eerste instantie helemaal niet mee bezig was, wordt opeens mega-groot. Het beruchte ‘van een mug een olifant maken’ is er niets bij. Ik ken het spel van mijn hoofd. Ik laat het even en kan bij mezelf blijven. Ik weet dat het niet waar is en ik kies voor mijn eigen waarheid.