• Recent Posts

  • Recente reacties

  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow

angst

Recensie Alleen in Iran – Kristina Paltén
27 December 2020

Recensie Alleen in Iran – Kristina Paltén

Iedereen zei dat ze gek was. Haar familie, haar man, haar vrienden/vriendinnen en kennissen dachten haar nooit meer terug te zien. Maar Kristina had een droom. En ondanks haar twijfels, of eigenlijk juist daardoor, en haar angsten zette ze door.

Hardlopen

Op een gegeven moment begon Kristina met hardlopen als hobby en als sport. Het beviel haar zo goed dat ze al snel meedeed met marathons in haar eigen land Zweden, maar ook ver daarbuiten. Maar ze wilde meer en verder. Tijdens een van de marathons leerde ze een ‘loopmaatje’ kennen die een goede vriendin van haar werd. Samen liepen ze van Turkije terug naar huis.

Islam

Inmiddels werden de berichten in Zweden, net als in Nederland en de rest van de wereld, steeds grimmiger omtrent Islamitische landen en hun bevolking. ‘We konden die mensen niet vertrouwen.’ Maar is dat wel zo? Kristina wilde niet geloven dat alle moslims ook per definitie extremisten zijn. Ze zijn net al jij en ik en ze moeten toch ook van binnen vriendelijk zijn. Die gedachte bleef hangen. Tot ze voor zichzelf en voor de rest van de wereld wilde bewijzen dat ze het bij het rechte eind had.

Ieder mens is goed, ongeacht je geloof of je achtergrond

Ze werd naïef gevonden. En erger. Maar ze wilde alleen door Iran reizen. Om te bewijzen dat haar rotsvaste geloof in de goedheid van de mens niet door een paar herrieschoppers onderuit gehaald kon worden. En omdat ze niet alleen af wilde gaan op vooroordelen. Dus besloot ze te gaan. Ze wilde het land te voet oversteken. Alleen. Als vrouw. Zonder de taal te kennen. Moedig? Of toch een beetje gek?

Hulp en steun

Ze had onderweg steun en hulp van twee mannen die in Iran waren geboren. Zij bleven regelmatig contact met haar houden en ze kon bij hen terecht als ze in moeilijkheden zou raken of vragen zou hebben waar ze niet uit kwam. Dat ging telefonisch, dus of ze daar echte steun van kon verwachten mocht ze onderweg aangerand worden of door de politie worden opgepakt, was de grote vraag. Ze reisde tenslotte wel helemaal alleen in Iran.

Voorbereidingen

Niemand bracht haar echter op andere gedachten. Ze moest en zou zelf ervaren of ze dit aankon en aandurfde. Ze wilde haar eigen grenzen verleggen. Maar tegen welke prijs? En hoe bereid je zo’n reis voor? Ze nam een oude kinderwagen mee als bagagedrager voor haar tent, een extra setje kleding, een paar flessen water en dat was het wel ongeveer.

Schrijven en filmen

Tijdens haar reis heeft ze geschreven. En ze heeft video opnames gemaakt. Ook is er een meneer geweest die een paar dagen in de auto naast haar heeft gereden en wat opnames gemaakt heeft. Voor de rest was ze alleen. Ze laat niets van haar vreugde maar ook van haar onzekerheid weg. Ze laat alle emoties zien.

Voorzichtig

Toch was ze, gelukkig, zo slim om altijd voorzichtig te blijven. Ze wilde het geenszins een politieke reis laten zijn. Ze wilde de menselijkheid naar voren brengen. En daar is ze meer dan gemiddeld in geslaagd. Ik heb haar boek ademloos gelezen. Wat een prachtvrouw. Vooral ook omdat ze haar kwetsbaarheid laat zien.

Geheim

Zonder iets te verklappen kan ik wel vertellen dat ze heel veel heeft meegemaakt tijdens haar reis. En nee, niet iedereen was vriendelijk. Maar over het algemeen is haar indruk meer dan bevestigd. Iraniërs zijn vriendelijk en zeer gastvrij. Het brak haar hart dat bijna iedereen die ze tegenkwam als eerste, wijzend op zichzelf, de woorden sprak: ‘Na terrorist’. Oftewel ‘Ik ben geen terrorist’.

Veel vrienden

Ze heeft heel veel vrienden gemaakt tijdens haar reis. Kon ze iedereen vertrouwen? Nee, helaas niet. Dat maakt het boek levendig, spannend en ook heel echt. Er zullen tussen alle goede mensen ook mensen zijn die het niet zo goed met je voor hebben. Dat is heel menselijk. En heeft niets met geloof te maken.

Aanrader

Ik raad je heel sterk aan dit boek te lezen als je interesse hebt in andere culturen, in sport, in mensen of gewoon omdat je een heel goed boek wil lezen. Ook de film die ze heeft gemaakt is nog te downloaden via internet.

 

Read More
No Comment

Boeken

Een volk dat tegen elkaar opgezet wordt
14 July 2020

Een volk dat tegen elkaar opgezet wordt

Wel of geen mondkapje, wel of geen anderhalve meter, wel of geen virus: het lijkt erop dat er een tweedeling in de maatschappij aan het ontstaan is. Waar berust die op? Is het de ‘wakkeren’ versus de ‘schapen’ zoals sommigen beweren? Is er een complot tegen de vrije wil? Of is het angst over angst over angst?

De splijtzwam in de samenleving

Nog niet zo lang geleden woonden we in een tamelijk gezapig land. Er waren wel eens protesten, maar dan ‘dronken we een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was’. Maar dat lijkt nu verleden tijd te zijn door de splijtzwam in de samenleving die ‘Coronamaatregelen’ heet. Waar twee honden vechten om één been …

De Coronamaatregelen

Er zijn in Nederland niet veel mensen te vinden die de Corona-maatregelen snappen of ze logisch vinden. Daarvoor zitten er in de Coronaregels teveel tegenstrijdigheden. Je mag wél naar de hoeren maar niet met je kleinkind knuffelen? Welke regel is deze week afgeschaft? Moet je nou werkelijk wettelijk je handen wassen met antibacteriële gel (wat onlogisch is tegen een virus). En waarom zijn kroegbazen ineens handhavers geworden, in plaats van gezellige barmannen en vrouwen?

Het gaat niet om wie er gelijk heeft

Het gaat mij er niet om hier een wetenschappelijke discussie aan te zwengelen. Als je daarin interesse hebt, kijk dan gerust eens op de website van Viruswaanzin, waar je veel artikelen vindt waarover je zelf een oordeel kunt vormen. Waar het mij om gaat in deze blog is dat er een tweedeling dreigt te ontstaan die ons als volk niet dient. Mijn uitgangspunt is dat we eigenlijk allemaal hetzelfde willen.

De nuance

  1. Voorzichtigheid is niet verkeerd. Maar is er werkelijk gevaar?
  2. Gevaar vermijden is prima, maar zijn de maatregelen daarvoor geschikt?
  3. Het Coronavirus is op zijn retour, betekent dat, dat we nu veilig zijn?

We zijn toen het virus heel erg leek, onmiddellijk thuis gaan zitten en hebben afstand gehouden. Daar was geen handhaving voor nodig, het leek erop dat we te maken hadden met een killervirus dat in rap tempo om zich heen greep. Dan heb je geen handhaving nodig, dan is thuisblijven geen enkel probleem.

Gelukkig blijkt het virus niet zo dodelijk

Na een week of drie van angst en beven, kwamen we over de piek van de IC heen. Nog wat voorzichtig durfden de eersten al weer om zich heen te kijken en plannen te maken voor de zomer. Ieder op zijn eigen tijd kwamen en komen we uit onze angst. We kunnen opgelucht ademhalen, weer helder nadenken en ons gezonde verstand komt langzaam terug.

Dan gebeurt er iets raars

In plaats van het feestje te vieren dat bij zo’n opluchting hoort, worden de ‘intelligente lockdown’ en de coronamaatregelen niet opgeheven, maar verlengd en ze worden gehandhaafd met forse geldboetes. Voorzichtigheid oké, maar kloppen deze maatregelen met de werkelijkheid? Nog gekker: er zijn voorstellen om deze tijdelijke vrijheidsbeperkende maatregelen in een wet vast te leggen. Betekent dat dat we onze vrijheid nu permanent in moeten leveren?

Wiens vrijheid is het eigenlijk?

In hoeverre heeft iemand die bang is voor het virus het recht om de ander in zijn vrijheid te beperken? Vooral nu blijkt dat 98% van de mensen die besmet raken met het virus, weinig of geen klachten hebben. Is het niet logischer om de 2% van de mensen die het meest kwetsbaar zijn voor het virus te beschermen door hen (vrijwillig) in quarantaine te laten gaan? Kunnen we afspraken maken waarbij iemand die afstand op prijs stelt, een mondkapje of een ander zichtbaar teken van ‘houdt afstand’ draagt? Zonder dat de vóór- en tegenstanders elkaar hierop gaan afrekenen?

Reële en irreële angsten

In hoeverre een angst reëel is, daar verschillen mensen over van mening. Dat zijn we in Nederland wel gewend. Laten we weer gaan polderen en stoppen met wetten en maatregelen die buitengewoon zwaar gehandhaafd worden. Laat de 98% van de maatschappij die niet kwetsbaar is voor dit virus, zijn normale gang van zaken hervatten. Gooi theaters open, laat voetbalwedstrijden doorgaan en dan zonder het flauwe ‘fluister hoera’. Zo komt ook de economie weer op gang (en laat dat nou net de kracht zijn die we nodig hebben om te betalen voor bijvoorbeeld uitbreiding van de IC capaciteit of een betere beloning voor onze verpleegkundigen).

De lessen van Corona

Ik zie nog een gevaar in hoe er op dit moment met onze vrijheid wordt omgesprongen. Deze keer waren we allemaal bereid om thuis te blijven toen de WHO en de premier een pandemie uitriepen. Maar als we onze vrijheid dan niet of slechts gedeeltelijk terugkrijgen, zullen we een volgende keer niet zo gemakkelijk onze vrijheid opgeven. Het vertrouwen in de WHO is volledig geërodeerd door de kwalijke en dodelijke (!) misser die ze hebben gemaakt met het medicijn Hydrochloroquine en Zink. Zullen we een volgende keer net zo gemakkelijk in quarantaine gaan? Want vrijheid die je opgegeven hebt, heb je niet zo snel teruggewonnen.

Onze ouderen is niets gevraagd

De keuze of je wel of niet met je kinderen en kleinkinderen knuffelt, gaat erover of je kwantiteit of kwaliteit van leven wilt. Dat mag wat mij betreft iedereen zelf uitmaken. Maar niemand heeft onze ouderen gevraagd of zij wel wilden dat wij zo’n offer zouden brengen voor hen. In plaats daarvan hebben we onze ouderen in de steek gelaten en alleen laten sterven. En dat is ons aan te rekenen, daar hebben wij aan meegewerkt.

De les van de Coronacrisis

Wat is de belangrijkste les die we uit de afgelopen tijd kunnen leren als samenleving. Rutte had het steeds over ‘We doen dit samen’. Laten we samen nadenken over wat we werkelijk willen.

  1. Welke waarde hechten we aan persoonlijke vrijheid?
  2. Wat zijn de kernwaarden waar we het allemaal over eens kunnen zijn?
  3. Wat maakt het leven de moeite waard?

Vrijheid, gelijkheid, liefde, gerechtigheid … Als we iets kunnen leren uit de Coronacrisis, dan is het wel dat het niet zozeer gaat om hoe lang je leeft. Het is minstens zo belangrijk wat de kwaliteit van dat leven is.

 

Read More
No Comment

Gezondheid  / Lifestyle

Een brief van de koning
23 June 2020

Wat zegt de koning

Oké, ik geef toe, het was geen brief, maar de moderne variant ervan, een praatje op de televisie, bij de dodenherdenking op 4 mei 2020. Wat zegt de koning:

‘Het minste dat we kunnen doen, is: Niet wegkijken. Niet goedpraten. Niet uitwissen. Niet apart zetten. Niet normaal maken wat niet normaal is. En, onze vrije en democratische rechtsstaat koesteren en verdedigen. Want alleen die biedt bescherming tegen willekeur en waanzin.’

Willekeur en waanzin

Wetenschappers zijn het oneens met de officiële regeringsmantra’s van ‘anderhalve meter’ en ‘het nieuwe normaal’. ‘Niet normaal maken wat niet normaal is’, zegt de koning. De gemiddelde Nederlander heeft geen idee meer waar die anderhalve meter voor dient. Bovendien is het ‘uit de lockdown komen’ beleid gekleurd door volstrekte willekeur. Hoezo mag je wel in een vliegtuig maar niet in het theater? Als het de ventilatie is, waar blijft dan de steun van de overheid in het installeren van adequate ventilatie in alle Nederlandse theaters?

Anderhalve meter waanzin

Er is geen enkel onderzoek waaruit blijkt dat anderhalve meter afstand bescherming biedt tegen een virusinfectie. Nul. Geen enkel. Je zou verwachten dat een dergelijke ingrijpende maatregel uitgebreid onderzocht is, maar niets is minder waar. Goed, ik kan me voorstellen dat je in de paniek van de eerste Corona-berichten rare dingen doet. Maar we zijn inmiddels maanden verder. Waar blijft het onderzoek?

Wanneer je klachten hebt, blijf je thuis

Dat is een maatregel, daar kunnen we wat mee. Die lukt niet iedereen en daar waar het niet lukt, zie je het virus zich opnieuw verspreiden. Wat is er daar aan de hand? Seizoensarbeid. Mensen die niet betaald worden als ze niet werken. Dat zijn de mensen die een onmogelijke keuze moeten maken. Moet ik thuisblijven? Maar dan kan ik de huur niet meer betalen, dan kan ik geen eten meer kopen.

Was je handen (niet) stuk

Basale hygiëne is niet verkeerd, begrijp me goed. Maar wekenlang is ons verteld om onze handen stuk te wassen. Het lijkt een onschuldige in het rijtje maatregelen, maar niets is minder waar. Onze huidflora is een belangrijk afweersysteem tegen virussen en bacteriën. Je huid stuk wassen betekent: schendt je eigen fysieke grenzen en ondermijn daarmee je gezondheid.

Er klopt iets niet

Is het werkelijk te vroeg voor een parlementaire enquête? Kunnen we de koning letterlijk nemen en zijn oproep verstaan om onze rechtsstaat te verdedigen. Is deze in gevaar? Jazeker. De nieuwe Corona-wetgeving geeft carte blanche aan de minister van volksgezondheid om verregaande maatregelen op te leggen zonder daarin de goedkeuring van het parlement nodig te hebben.

De democratische rechtsstaat

Als deze nieuwe wet er komt, gaan we 150 jaar terug in de tijd. Naar een systeem waarin één mens, zonder overleg met het door ons gekozen parlement, kan besluiten dat hij jou uit je huis laat halen als jij niet genoeg afstand houdt van jouw geliefden. Deze wet ondermijnt de democratische grondrechten van de Nederlander.

Koesteren en verdedigen

Het valse vergelijk tussen ‘wil je deze wet’ of ‘wil je dat we allemaal doodgaan aan Corona’ gaat niet op. Immers, we zien dat Corona op zijn retour is. Bovengenoemde wetenschappers rollen met elkaar door de straten over of het aerosolen zijn of druppeltjes, over het nut van medische- en niet-medische mondkapjes. Het zal allemaal wel.

De waarheid

De waarheid zal langzaam maar zeker boven tafel komen. De massale sterfte die aangekondigd was, is (gelukkig) nergens op de wereld gematerialiseerd. Ook niet in landen waar op het gezonde verstand van de burger vertrouwd werd, in plaats van het volk via maatregelen tot gehoorzaamheid te dwingen. De maatregelen zijn vele malen schadelijker gebleken dan het virus. De gevolgen hiervan zullen we nog lang voelen.

 

Read More
No Comment

Gezondheid  / Lifestyle

I want to live
24 March 2020

Mijn wekelijkse verhalen

Iedere vrijdagmiddag deel ik met een heel aantal abonnees mijn positieve gedachten over de week. Als een soort afsluiting van de drukke week, een welkom aan het weekend en een peptalk voor de aankomende week. Mocht je je ook willen aansluiten ben je van harte welkom!Het kost je een tientje per jaar. Daar krijg je een heleboel voor terug. Ik ben ruim 30 jaar student mindfulness/Qi Gong/ Centeren en geef je tips om te leren loslaten.

I want to live

Afgelopen vrijdag ging het, hoe kan het ook anders, over het Corona virus. En over het liedje ‘I want to live’, waar ik aan moest denken. Ik kreeg hier zoveel respons op. Het is massaal gedeeld op internet. Het verhaal bleef echter achter, omdat dit alleen voor abonnees te zien was. Het heeft veel mensen goed gedaan, vandaar dat ik heb besloten het ook hier met jullie te delen.

Wat zal ik ervan zeggen

Tsja. Wat zal ik er van zeggen. We zitten er maar mooi mee. Het gebeurt ons. We kunnen hier helemaal niets aan doen. Dit is het einde … 

Of is het zoals ik gisteren las:

This virus doesn’t happen TO us

This virus happens FOR us

Alles heeft een reden

Ik kan me er gelijk helemaal in vinden. Natuurlijk is het vreselijk dat er mensen overlijden. Als ik de beelden zie uit Italië huil ik. Maar ik geloof heel stellig dat alles wat gebeurt een reden heeft. In het begin is het onrustig en raar. We weten niet wat we ermee aan moeten. Hoe gaan we hiermee om? 

De mens is creatief

Maar al snel komen er nieuwe ideeën. Mensen zijn enorm creatief. Als we nu eens dit en als we nu eens dat. En we zijn er allemaal bij betrokken. 

We geven om elkaar

We zijn begaan met rampen in het buitenland. Als Australië half in de fik staat  vinden we dat vreselijk en doneren we graag geld voor de arme koala. Zijn er kinderen die dood gaan van de honger dan voelen we ons rot en bezorgd voor de ouders. Is er ergens oorlog, zijn er duizenden vluchtelingen, schiet een scholier zijn medestudenten neer, het zijn allemaal vreselijke dingen. Maar ze gebeuren niet hier, in onze straat, in ons huis. 

Geen verschil meer

En dan komt er een virus waarbij de hele wereld betrokken is. En voor het eerst moeten we samenwerken. Voor het eerst is er geen verschil tussen arm, rijk, wit, zwart, links of rechts. 

Het is een leerproces

Ook daar moeten we aan wennen. Het is een leerproces. We moeten nu in een versnelling leren waar we jaren over hebben mogen doen. Ikke, ikke, geldt niet meer. Het hamstergedrag wordt niet aanvaard. De mensen die gewend zijn eerst voor zichzelf te zorgen leren snel dat dit niet meer kan. Het is niet meer van deze tijd. En dat ‘deze tijd’ nu ineens opduikt is voor velen toch nog een schok. De tijd van verstoppen is voorbij.

Tijd voor rust

De aarde heeft een rustpauze nodig. De mens heeft een rustpauze nodig. We hebben te lang, te vaak meegedaan met de ratrace. We zijn de weg kwijtgeraakt. En dan komt de natuur zelf. Die zegt: Ho, wacht even. Het is genoeg geweest. Er zijn belangrijker dingen. Het wordt hoog tijd dat jullie een stap zetten in de evolutie. Ga nu maar eens aan elkaar denken. Solidariteit, empathie, samenwerking is nu belangrijk.

Het gaat in een stroomversnelling

En kijk eens hoe snel we kunnen leren? Is dat niet magisch? Iets waar we de mond vol van hebben, waar we conferenties, vergaderingen, bijeenkomsten, miljoenen voor over hebben. En waarvan we de oplossing maar uitstellen. We weten allemaal best dat het anders moet. Dat we anders straks geen planeet meer hebben. We gooien miljarden dollars de lucht in. Op zoek naar een andere planeet waar we misschien kunnen gaan wonen, als deze op is. Dat er iets moet gebeuren weten we al een tijdje maar wat en hoe?

Nou, zo

Nou, zo.

En iedereen doet mee

Iedereen doet mee. Door elkaar te helpen, helpen we onszelf. Het verspreid zich als een, ja als een virus, door de wereld. Een goede daad, lokt een volgende uit. Doet iemand iets voor jou dan doe jij iets voor een ander. Het positieve virus is begonnen. En het groeit. En dit virus is niet te stoppen

Hulp is onderweg

De verpleegster, die uit haar zware dienst komt en geen brood meer vindt in de supermarkt, zet een berichtje op Facebook. Binnen een halfuur heeft ze van een lieve mevrouw een krentenbol, een meneer heeft nog een croissantje, die heeft een paar sneetjes wit, noem maar op. Ze vergeet het haar hele leven niet.

Kleine gebaren blijven hangen

Het heeft zoveel meer effect dan dat een bedrijf haar een paar broden komt brengen. Op zich geweldig natuurijk, maar juist de kleine gebaren blijven hangen. Die mevrouw die haar een krentenbol komt brengen, zal ze zich haar leven lang herinneren. En op haar beurt neemt ze de volgende dag iets mee voor haar collega die een ziek kind thuis heeft. Dat kind geeft, als hij weer beter is, zijn knuffel aan iemand die het meer nodig heeft dan hij. 

Dat is het positieve virus

Dat is het positieve virus. Het verspreid zich als een razende over de wereld. Veel sneller dan we kunnen indenken. Omdat iedereen eraan meedoet neemt het met een enorme snelheid toe.

Tijden van saamhorigheid

Het zijn bijzondere tijden. Maar het zijn vooral tijden van hoop. Tijden van vernieuwingen, tijden van saamhorigheid. 

Blijf gezond

Blijf alsjeblieft gezond en wees je bewust van de kracht en macht van positiviteit. Je bent nooit alleen. Geniet van je pauze en neem je rust. Enne, laat los wat je niet vast kunt houden. 

-Ik had een youtube filmpje geplaatst, maar ben er niet zeker van of dit mag. Dus ik heb het voor de zekerheid verwijderd. Mocht je het willen horen, kijk op youtube onder ‘I want to live, John Denver’

 ‘We are standing all together, 

Face to face, 

Arm in arm,

We are standing on the threshold of a dream,

No more hunger

No more killing

No more wasting life away

It is simply an idea

And I know its time has come

I wanna live

I wanna grow

I wanna see

I wanna know

I wanna share what I can give

I wanne be

I want to live …

I want to live …’

( John Denver – I want to live)

Read More
No Comment

Gezondheid

Begrip en respect voor elkaar
23 January 2020

Begrip en respect voor elkaar

Het is zo simpel. Wij mensen zijn allemaal van nature goed. Ondanks dat niet iedereen het met deze stelling eens is, weiger ik anders te geloven. Waarom dan toch al die onrust en ruzie in de wereld? Met een beetje begrip en respect voor elkaar moet het toch een keertje lukken?

Angst voor gevaar

Het heeft vooral te maken met angst. Angst voor dat wat we niet kennen. Het anders zijn dan wij gewend zijn. En dat is eng. Misschien is het zelfs gevaarlijk. Dus gebruiken we alle middelen die we kennen om ons hier tegen te beschermen.

Onbegrip

Een aantal jaren geleden hoorde ik het volgende verhaal: Een moeder met haar vier-jarige zoontje loopt bij de winkel Xenos naar binnen. Het jochie roept luidkeels: ‘Mama, het stinkt hier naar Marokkanen!’ Waarop de kassamevrouw (van Marokkaanse afkomst) kwaad reageert naar de moeder met de woorden: ‘Mevrouw, u mag uw zoontje wel eens beter opvoeden.’ Moeder grijpt haar zoontje en loopt snel met een vuurrood hoofd de winkel uit.

Gemiste kans voor begrip en respect

Ik snap de reactie van beiden. Maar wat een gemiste kans om elkaar te begrijpen. Want had die moeder het moment maar aangegrepen om uit te leggen waarom haar zoontje zo reageerde. Als ze daar de kans voor had gekregen bij de winkeldame, dan was er wederzijds begrip ontstaan en wellicht ook respect naar elkaar.

Anders is leuk

Het jochie had een beste vriend, die met zijn familie uit Marokko naar Nederland was verhuisd. Hij kwam daar graag spelen, want de familie was ‘anders’ dan bij hem thuis. Kinderen staan open voor ‘anders’. De mama van zijn vriendje is heel lief en geeft hem snoepjes die hij lekker vindt en thuis niet krijgt. Hij heeft altijd reuze lol met zijn vriendje.

Stinken of ruiken

Dat hij het verschil nog niet goed kent tussen de werkwoorden stinken en ruiken zou vanzelf wel een keertje goedkomen als hij op de ‘grote’ school zat. Maar nu vond hij alles nog lekker ‘stinken’. Hij stapt op een dag met zijn mama een winkel binnen waar het exotisch ruikt. Naar kruiden die zij niet gebruikt.

Begrip en respect voor elkaar

Het doet hem een beetje denken aan het huis van zijn vriendje. Hij herkent de gezelligheid van zijn vriendje thuis en roept enthousiast dat de winkel ‘naar Marokkanen stinkt’. Zou de winkelmevrouw hetzelfde hebben gereageerd als ze de achtergrond geweten zou hebben?

Discriminatie

Een ander verhaal heb ik zelf mee mogen maken. Het was in de sinterklaastijd en er was veel te doen over discriminatie. De hele zwartepietendiscussie was volop aan de gang en iedereen voelde zich aangevallen. Op de markt in onze stad liep een sinterklaas met een aantal pieten. Deze sinterklaas gaf iedereen een hand, luidkeels verkondigend dat hij geen onderscheid maakte tussen wit of zwart of paars of geel.

Sint op de markt

Zijn oog valt op een viskraam waar een aantal jonge verkopers druk bezig zijn vis te verkopen. Er staat een jongen van Aziatische afkomst tussen. Ik zie de blik boven de baard verschijnen en denk: ‘oh jee’. En ja hoor, onze sint loopt met flinke passen naar de kraam. Iedereen ontwijkend hengelt hij naar de hand van de niets vermoedende Aziatische man.

De goedbedoelende goedheiligman

‘Zoals deze meneer,’ roept hij. ‘Geef ik hem geen hand omdat hij een Chinees is? Natuurlijk niet. Hij hoort er net zo goed bij!’ Ik krimp ineen van plaatsvervangende schaamte. De goedheiligman bedoelt het zo goed. De arme visverkoper snapt er niets van. Hij heeft alle vurige betogen van deze sint niet gehoord en meegekregen. Hij was druk bezig vis te verkopen. Zeer waarschijnlijk is hij in Nederland geboren en komen zijn vroege voorouders uit Korea of Thailand.

Goed voorbeeld van hoe het niet moet

De man is veel te beleefd om tegen de sint in te gaan. Hij snapt er duidelijk niets van. Maar degene die het echt niet door heeft is de sint zelf. Door zijn gedrag deed hij precies wat hij verkondigde zo te haten. Zijn woorden waren ongelukkig gekozen, maar het ergste was dat hij de collega’s van de verkoper totaal negeerde en geen hand gaf. Hij koos juist deze meneer uit vanwege zijn uiterlijk. Onbewust en zeker onbedoeld werd hij het voorbeeld van discriminatie.

We zijn best lief

Vaak is het namelijk totaal niet onze bedoeling te discrimineren. Wij willen geen andere mensen kwetsen. In tegendeel. We zijn best aardig en lief met z’n allen. Maar soms is het lastig wat je wel en wat je niet mag zeggen. Ik hoor oudere mensen nog ‘neger’ zeggen, als ze iemand aan willen duiden met een donkere huidskleur. Dat dit in deze tijd niet meer mag snappen ze niet. Ze bedoelen er niets negatiefs mee.

Mag ik af en toe een beetje zwart zijn?

Ik woonde een tijd in Amerika toen Denzel Washington als knapste man van de wereld werd uitgeroepen door een voornaam weekblad. Hij stond op de voorkant van het tijdschrift. Er waren twee jonge Afrikaans-Amerikaanse meiden in mijn winkel die het hier duidelijk helemaal mee eens waren. Ik was het ook met ze eens dus ik deed een beetje mee. Ik vond (en vind) hem, buiten een geweldige acteur, erg leuk om te zien. Zodra ik me er echter mee ging bemoeien merkte ik direct een kilte. Hij was ‘van hun’ en het was ongepast voor een blanke meid als ik dat ik hem net zo leuk vond als zij.

Een beetje meer begrip en respect voor elkaar

Ik kan er een heel boek over schrijven. Discriminatie, onbegrip en angst zijn onderwerpen die nog lang de wereld niet uit zijn en waarschijnlijk altijd zullen blijven. Toch weet ik dat we een heel stuk dichter bij elkaar komen als we proberen de ander een beetje te begrijpen. En raken we dan nog niet alle angst voor het onbekende kwijt, laten we elkaar dan in ieder geval respecteren. Laat de ander in zijn/haar waarde. De wereld wordt er een heel stuk vrolijker door.

Hebben jullie wel eens iets ‘discriminerends’ meegemaakt? Bestaat er nog discriminatie in Nederland? Reacties zijn welkom!

Read More
No Comment

Lifestyle

Bang voor de tandarts
28 October 2019

Bang voor de tandarts

Als kind was ik bang voor de tandarts. Ik schreeuwde de hele boel bij elkaar. Het was best een aardige meneer, hij had kinderen van mijn leeftijd. Ik weet nog dat ik de gedachte dat hij ook een lieve papa was, onbegrijpelijk vond. Voor mij was hij het monster onder mijn bed, de boeman van het dorp. Ik durfde zelfs niet langs zijn huis, waar hij ook zijn praktijk had.

Gaatje boren

Waarom ik zo bang voor de tandarts was weet ik niet. Een gaatje boren gebeurde heel zelden en dat deed niet eens zo heel erg zeer. Mijn moeder stond naast me en hield mijn hand vast. Maar toch heb ik in zijn stoel letterlijk wel eens in mijn broek geplast van angst.

Kiespijn

Die angst is nooit over gegaan. Ik ga alleen naar de tandarts als ik zo’n kiespijn heb dat ik het zelf niet meer kan onderdrukken door pijnstillers en die kies er uit moet. Dan is de opluchting de pijn kwijt te zijn te groot en overwint die de angst.

Tandarts Jordaan in Amsterdam

Ik ben blijkbaar niet de enige, hoewel ik me altijd heel alleen voel in een angstaanval. Ik las over Tandarts Jordaan in Amsterdam, die gespecialiseerd is klanten te helpen met angst. Dit begint al bij jonge kinderen op de juiste manier opvangen en begeleiden.

Een tandarts waar je graag naar binnen loopt

O, was dat er maar in mijn jeugd geweest. Het had me een trauma bespaart. ‘Een tandarts waar je graag naar binnen loopt,’ lijkt me te mooi om waar te zijn. Als ik lees dat ze pas beginnen met de behandeling als ‘ik er klaar voor ben’ dan vraag ik me af hoe lang ze willen wachten.

Ze willen mij helpen

Toch zijn dit woorden die langzaam in mijn onderbewuste doordringen. Deze mensen willen mij helpen en niet pijn doen. Ook dat ze 6 dagen in de week open zijn, zelfs in de avonduren, lijkt me geweldig. Dan hoef je misschien geen twee weken te wachten met het zweet in je handen.

Een gezond gebit is belangrijk

Natuurlijk weet ik dat het belangrijk is je gebit goed te laten verzorgen. Ik ben jaloers op mensen met een rechte, hagelwitte rij tanden. Is de wens een prachtig gebit te hebben voldoende om over mijn trauma heen te stappen? Welnee.

Geef mij die verdoving!

Het liefst zou ik thuis al een verdoving krijgen. Maak me maar weg, sleep me naar de tandarts en laat me thuis weer wakker worden. Een goed alternatief zou zijn om naar een tandarts te gaan die mij helpt zoals in Amerika. Giet me vol met lachgas en laat me gezellig high weer wakker worden als alles achter de rug is.

Tandarts Jordaan verlaagt de drempel

Tandarts Jordaan, ik ben geïntrigeerd. Al woon ik niet in Amsterdam en moet ik er een eind voor reizen, ik wil de uitdaging wel aangaan. Jullie hebben een hoop kennis en passie voor je vak.Jullie doel mensen gelukkig te maken door een gezond gebit te krijgen en te houden en hiervoor de drempel flink te willen verlagen is heel bemoedigend.

Read More
No Comment

Gezondheid

De innerlijke criticus
18 April 2019

Donker en zwaar zijn de wintermaanden geweest. Stilte alom… naar de buitenwereld. Maar in mezelf: Ho maar.

(more…)

Read More
No Comment

Geen categorie  / Gezondheid

Hoe laat ik mijn partner praten over zijn verleden?
6 September 2017

Heb jij een vraag over je relatie? Iedere week beantwoordt relatiecoach Caroline Franssen de #relatievraagvandeweek. Heb je een vraag? Stuur die dan in via coaching@carolinefranssen.nl. Deze vragen worden ALTIJD anoniem behandeld. Deze week een vraag van iemand die haar partner wil laten praten over zijn verleden.

VRAAG: Hoe kan ik mijn partner beter begrijpen en hem laten praten over zijn verleden?

Beste Caroline,

Mijn vriend met wie ik nu een jaar samen ben, komt uit een relatie van tien jaar. In die relatie liep er emotioneel heel veel stroef. Nooit eerder stapte hij uit die ziekelijke relatie. Toen hij mij leerde kennen, heeft hij meteen de stap gezet en het verleden achter zich gelaten (dit duurde een weekje).

Hoe moet ik met hem over het verleden communiceren? Hoe kan ik hem beter leren kennen om hetgeen hij deed te begrijpen?

Ik heb zoveel vragen.

A.

(more…)

Read More
No Comment

Geen categorie

Waarom wel of niet? Leef jij vanuit verlangen of angst?
5 June 2017

Op een vrijdagavond in april ging ik naar een voorstelling van Sanne Wallis de Vries. Die voorstelling bleek een inspiratie te worden voor dit artikel. Waarom? Zij begon haar voorstelling met wat de vraag ‘Waarom niet?’ met haar doet. De rest van het weekend bleef dit door mijn hoofd spoken. Blijkbaar met een reden, want er popten allemaal vragen in mijn hoofd die begonnen met ‘waarom niet?’

Intentie versus gevoel

Weet je wat ik mij realiseerde? Dat de intentie van de vraag ‘waarom niet?’ dezelfde is als bij ‘waarom wel?’ Het gevoel dat het oproept is echter wel wezenlijk anders. En je zult merken dat als je hierover nadenkt je soms op de vraag ‘waarom niet?’ minder snel een antwoord kunt formuleren, dan wanneer je jezelf vraagt waarom je iets wél hebt gedaan.

Het is bijna alsof je bij de ‘waarom niet?’ vraag je jezelf zou moeten verantwoorden. Terwijl bij de ‘waarom wel?’ vraag je veel sneller neigt naar het geven van redenen en argumenten.

Ik zal een voorbeeld geven ter illustratie:

Afgelopen jaar ben ik mijn eigen bedrijf gestart, na een tijd werkzoekend te zijn geweest. Al snel kwam van veel mensen de vraag: ‘Waarom heb je dat niet eerder gedaan?’

Bij mij ging het antwoorden op die vraag vaak in de trant van ‘Euh, tja… Geen idee eigenlijk’ of ‘Geen idee, ik durfde niet’ of zelfs ‘Bij elke sollicitatie dacht ik nu toch eindelijk wél te worden aangenomen.’

Terwijl op de vraag ‘Waarom heb je nú wél besloten om voor jezelf te beginnen?’ ik écht vanuit het diepst van mijn zijn een hele reeks antwoorden kon geven:

  • Ik wil mijn leven weer in eigen hand nemen.
  • Het voelt als het juiste moment.
  • Ik heb nu de zin en de energie om aan iets nieuws te beginnen.
  • Zoveel kennis heb ik in huis om anderen te kunnen helpen.
  • Dit is het moment voor mij om deze stap te zetten.
  • Het is goed voor mij om weer andere nieuwe dingen te leren.
  • Ik heb behoefte aan een nieuwe uitdaging.
  • Het sluimerde al een tijdje en nu is het tijd voor actie.
  • Ik wil weer op een zinvolle manier mijn bijdrage leveren aan de maatschappij.
  • Tijdens het avondeten wil ik ook gewoon weer over mijn werk kunnen vertellen.

En ik kan het lijstje echt nog véél langer maken 🙂

Vanuit angst of vanuit wensen en verlangens

Vaak kom je er bij het beantwoorden van vragen die gebaseerd zijn op het ‘waarom niet’ principe achter waar je angsten liggen. Terwijl de ‘waarom wél’ vraag veel meer gaat over waar je wensen en verlangens liggen. En dat is precies de manier waarop ik mijn leven wil leven. Vanuit wensen en verlangens en niet vanuit mijn angsten. Niet omdat ik die niet heb, maar omdat ik bepaalde stappen ook prima kan zetten mét mijn angsten.

Want eerlijk gezegd zou ik het heel erg vinden om over heel veel jaren terug te kijken op mijn leven en dan heel veel vragen te moeten beantwoorden die beginnen met ‘waarom ik dingen niet heb gedaan’. Dat je denkt: ‘Had ik maar….’ Liever spijt van dingen die ik dóe, dan van de dingen die ik laat. Dat zou voor mij echt een teken zijn dat ik niet heb geleefd.

Wil jij een voorbeeld uit je eigen leven met mij delen? Ik nodig je van harte uit om een reactie achter te laten onder dit artikel.

Wil je meer lezen van Monique Mik-Kampman?

(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)

Volg Sophia Magazine op Bloglovin of ontvang voortaan een melding in je mailbox als er een artikel verschijnt. Hoe? Door een – gratis – abonnement op Sophia Magazine te nemen: laat rechts bovenaan deze pagina je e-mailadres achter!




 

Read More
2 Comments

Gezondheid  / Lifestyle  / Werk

Angst: hoe lang laat jij je koeioneren?
10 May 2017

Bij een teambuilding spelen we de Veertig Vileine Vragen. Een van de teamleden trekt de vraag: ‘Hoe lang laat jij je koeioneren?’ Ze kijkt moeilijk naar de kaart en zegt dan aarzelend: ‘Ik weet eigenlijk niet goed wat dat betekent, koeioneren.’

(more…)

Read More
No Comment

Gezondheid  / Relaties

Down to earth: iedereen is wel eens bang… Toch?
30 March 2017

Via Twitter las ik een pakkende recensie over Down to earth, een filmdocumentaire. Floortje Smit, schreef in de Volkskrant van 26 november jl. dat deze film al weken lang veel mensen naar de bioscoop trekt en voor een tiental bezoekers zelfs de aanleiding was om hun baan op te zeggen!  Zo inspirerend zijn de meeste particuliere films niet. Ik werd nieuwsgierig en besloot de film te gaan kijken.

(more…)

Read More
1 Comment

Film