Commerciële boodschap
Commerciële boodschap
Jullie hebben ongetwijfeld gemerkt dat wij, af en toe, een verhaaltje delen met een commerciële boodschap. Een advertorial, zeg maar. Ik (Ellen) probeer dit in de vorm van (vaak op waarheid gebaseerde) gebeurtenissen te schrijven.
Het moet wel leuk blijven
Dat leest lekker en het moet wel leuk blijven. We willen graag even uitleggen waarom we deze commerciële boodschappen aannemen. Bij het verzorgen van ons gratis Sophia Magazine komen kosten kijken. Alleen de website, de updates en upgrades, kost iedere maand al een hoop geld.
Kosten
Wij willen Sophia Magazine gratis houden voor iedereen. Voor het schrijven en het plaatsen van de advertentie-verhaaltjes krijgen wij een paar centen, die ons helpen de kosten te dekken. Denk nu niet dat we er ook lekker van kunnen gaan lunchen, want helaas dekken een paar advertenties nog lang niet alle kosten.
Balans is belangrijkDus klim in de pen
Zoals altijd is en blijft het een magazine voor en door de lezers. Mochten er nu (aspirant) schrijvers zijn in ons midden, die het leuk vinden een artikel te schrijven, neem contact op met de redactie. Heb je een serie in gedachten, helemaal leuk (denk aan Carla Ketelaar bijvoorbeeld). Of zou jij ook wel eens een recensie willen schrijven van een boek dat je hebt gelezen? Laat ons weten wat je van het boek vond.
Meer informatie
Kijk eens op de site onder ‘Schrijven voor Sophia Magazine’ voor meer informatie.
Hartelijke groetjes,
Joke en Ellen.
Redactie Sophia Magazine.
Tour
Tour
Het is een hele tour die Tour de France. Hoe meer de wielrenners zich uitsloven, hoe relaxter ik word. Ik vind het heerlijk om naar te kijken. Ik snap zelf niet helemaal waarom. Want wat is er eigenlijk saaier dan uren achter elkaar een paar mensen op de fiets te zien zwoegen.
Commentaar
De stemmen van Maarten Ducrot en Joris van den Berg doen me half in slaap vallen. Niet dat ze niet uitstekend commentaar leveren, maar het kabbelt een beetje voort en ik word er soezerig van. Ondertussen doe ik iets waar ik een vreselijke hekel aan heb, maar wat een noodzakelijk kwaad is geworden: de boekhouding.
Niet nadenken
Ik hoef niet na te denken, want ik heb alles al op papier staan. Iedere maand van 2020 staat in m’n boekje. Nu moet er een jaarverslag komen. Als ik ergens een hekel aan heb is dat het wel. Gelukkig kan ik het meeste zo overschrijven. Ja, ik doe het nog ouderwets. Ik heb niks met Excel.
Rust
Hoe meer de mannen zweten en zwoegen hoe rustiger ik word. Geen idee, waar het vandaan komt. De tour is voor mij een rustpunt in mijn dag. Een soort zen moment. Wie hier een uitleg voor heeft mag me mailen. Graag zelfs. Want zelf vind ik het een raar fenomeen.
Nare klusjes
Ik krijg de onbedwingbare drang om tijdens die uren nare klusjes te gaan doen, waar ik anders de tijd niet voor wil nemen. Misschien omdat ik het idee heb dat ik toch iets nuttigs doe terwijl ik overdag de televisie aan heb staan. Iets wat vroeger thuis streng verboden was en waar ik me nog steeds schuldig over voel.
Balans
Nu lijk ik er een balans in gevonden te hebben. Iets wat niet mag, combineren met iets dat moet. Ik hang op de bank, hoor met een half oor als er iets spannends staat te gebeuren. Ik kijk even op van waar ik mee bezig ben. En is er niets spannends aan de hand, dan ga ik verder met een la opruimen, administratie, oude papieren weggooien, foto’s uitzoeken. Dat soort klussen die altijd blijven liggen ‘voor een regenachtige dag’.
Onbegrip
Om me heen krijg ik commentaar. Niemand snapt dat ik zo graag naar de Tour kijk. Zonde van je tijd, er gebeurt zo weinig, pas aan het eind wordt het even spannend. Nou, hierom dus. Ik kan me heerlijk ontspannen terwijl ik vervelende klusjes doe. Ik voel me daarna heerlijk uitgerust. Nu nog ooit een interesse voor golf als televisieprogramma oppikken, dan worden er nog meer vervelende klussen gedaan.
Share this:
Like this: