boek

Contact via gamen

Tegenwoordig wordt steeds meer contact gezocht via gamen. Contacten zijn belangrijk. Zelfs een kluizenaar zal contact zoeken. Misschien niet direct met mensen, maar hij/zij zal zich verbonden voelen met de natuur. Of met een hogere dimensie. Persoonlijk kan ik goed alleen zijn, maar ik kan ook niet zonder mijn lieve familie en vrienden om me heen.

Iedere minuut

We zien elkaar niet iedere minuut, zelfs niet iedere dag. Maar wat is het fijn als we elkaar na een tijdje weer zien en spreken. Zo had ik gisteren een buurtfeestje. Enkele buren kwamen bij elkaar om gewoon even te kletsen en vooral heel veel te lachen. Ik ben zo dankbaar en blij dat ik zulke fijne buren heb. We zijn allemaal totaal verschillend, en toch kunnen we heel goed met elkaar opschieten.

Anders

Dat dit weleens anders is bewijst een programma als ‘de rijdende rechter’. Wat lijkt me dat een ellende. Fijn wonen is zo belangrijk. Een thuishaven, waar je bij kan komen van alle stress en drukte in je leven. Als je zo’n thuis niet achter de hand hebt voel je je verloren. Ik denk hieraan als ik al die Oekraïense vluchtelingen zie die nu proberen de grens over te steken naar het westen.

Positief

Kan je iets positiefs ontdekken in deze hele toestand? Ja, toch wel. Massaal staat de hele wereld op, we hebben demonstraties tegen oorlog. Iedereen weet hoe erg een oorlog is. En het dringt tot ons door, hoe zinloos ook. Regeringen sturen wapens. Mannen en vrouwen, burgers, krijgen die wapens in handen om zich te verdedigen. Hoe denk ik hierover?

Geen idee

Ik heb altijd geroepen dat ik pacifist ben. Ik hou niet van wapens. Ik weiger mijn neefjes speelgoed te geven, wat ook maar enigszins lijkt op oorlogstuig. Maar ook al zouden zij nooit een pistooltje, geweer of zwaard hebben gezien, dan nog pakken ze stokken en takken uit het bos om daarmee te ‘vechten’. Het zit een beetje in ons. En mogen we ons niet verdedigen als er iemand met een tank voor ons staat?

Boek

Ooit las ik een boek over een andere wereld, waar mensen tegen elkaar vochten in een spel. Het was zo goed nagemaakt dat het niet voor ‘watjes’ was. Begrijp me goed, voor mij is de sterkste mens iemand die zich verzet tegen oorlog. Maar volkeren kwamen tegen elkaar op in dit spel. Vol vuur, vernietiging en spanning. Maar niemand raakte gewond, niemand werd gedood. Als je verloor in het spel, mocht je even niet mee doen. Of verloor je punten.

Contact via gamen

Ik denk hierover na als ik mijn jongens hoor ‘gamen’. ‘Ik schiet jou neer en nou ben je dood!’ Zijn broertje doet even net alsof hij omvalt maar staat direct weer op. ‘Jongens, doe nou eens een ander leuk spelletje. Niet zo gewelddadig.’ Zegt de familie. Maar misschien, heel misschien, is dit spelletje nog niet eens zo fout. Want is oorlog spelen niet iets voor kinderen? Leren ze hier niet van dat oorlog een ‘spel’ is? Een zo afgrijselijk, gruwelijk spel dat je dit nooit in het echt wil spelen?

Omhelzing

Als het al te heftig wordt en ze teveel opgaan in hun spel, zodat er ‘echte’ woorden of meppen dreigen te vallen, dan wordt er naar een oplossing gezocht waar ze allemaal tevreden mee kunnen zijn. En altijd, altijd, geven ze elkaar een knuffel na een ruzietje.

Poetin

Dus beste meneer Poetin, leg al je wapens neer en ga zitten gamen! Hierbij mag je net doen alsof je de beste van de wereld bent. En geef meneer Zelensky een dikke knuffel. Pas dan ben je een echte vent. Pas dan zal de wereld je zien als een stoere kerel. Iets waar je, mijns inziens, naar hunkert.