leven

Mijn wekelijkse verhalen

Iedere vrijdagmiddag deel ik met een heel aantal abonnees mijn positieve gedachten over de week. Als een soort afsluiting van de drukke week, een welkom aan het weekend en een peptalk voor de aankomende week. Mocht je je ook willen aansluiten ben je van harte welkom!Het kost je een tientje per jaar. Daar krijg je een heleboel voor terug. Ik ben ruim 30 jaar student mindfulness/Qi Gong/ Centeren en geef je tips om te leren loslaten.

I want to live

Afgelopen vrijdag ging het, hoe kan het ook anders, over het Corona virus. En over het liedje ‘I want to live’, waar ik aan moest denken. Ik kreeg hier zoveel respons op. Het is massaal gedeeld op internet. Het verhaal bleef echter achter, omdat dit alleen voor abonnees te zien was. Het heeft veel mensen goed gedaan, vandaar dat ik heb besloten het ook hier met jullie te delen.

Wat zal ik ervan zeggen

Tsja. Wat zal ik er van zeggen. We zitten er maar mooi mee. Het gebeurt ons. We kunnen hier helemaal niets aan doen. Dit is het einde … 

Of is het zoals ik gisteren las:

This virus doesn’t happen TO us

This virus happens FOR us

Alles heeft een reden

Ik kan me er gelijk helemaal in vinden. Natuurlijk is het vreselijk dat er mensen overlijden. Als ik de beelden zie uit Italië huil ik. Maar ik geloof heel stellig dat alles wat gebeurt een reden heeft. In het begin is het onrustig en raar. We weten niet wat we ermee aan moeten. Hoe gaan we hiermee om? 

De mens is creatief

Maar al snel komen er nieuwe ideeën. Mensen zijn enorm creatief. Als we nu eens dit en als we nu eens dat. En we zijn er allemaal bij betrokken. 

We geven om elkaar

We zijn begaan met rampen in het buitenland. Als Australië half in de fik staat  vinden we dat vreselijk en doneren we graag geld voor de arme koala. Zijn er kinderen die dood gaan van de honger dan voelen we ons rot en bezorgd voor de ouders. Is er ergens oorlog, zijn er duizenden vluchtelingen, schiet een scholier zijn medestudenten neer, het zijn allemaal vreselijke dingen. Maar ze gebeuren niet hier, in onze straat, in ons huis. 

Geen verschil meer

En dan komt er een virus waarbij de hele wereld betrokken is. En voor het eerst moeten we samenwerken. Voor het eerst is er geen verschil tussen arm, rijk, wit, zwart, links of rechts. 

Het is een leerproces

Ook daar moeten we aan wennen. Het is een leerproces. We moeten nu in een versnelling leren waar we jaren over hebben mogen doen. Ikke, ikke, geldt niet meer. Het hamstergedrag wordt niet aanvaard. De mensen die gewend zijn eerst voor zichzelf te zorgen leren snel dat dit niet meer kan. Het is niet meer van deze tijd. En dat ‘deze tijd’ nu ineens opduikt is voor velen toch nog een schok. De tijd van verstoppen is voorbij.

Tijd voor rust

De aarde heeft een rustpauze nodig. De mens heeft een rustpauze nodig. We hebben te lang, te vaak meegedaan met de ratrace. We zijn de weg kwijtgeraakt. En dan komt de natuur zelf. Die zegt: Ho, wacht even. Het is genoeg geweest. Er zijn belangrijker dingen. Het wordt hoog tijd dat jullie een stap zetten in de evolutie. Ga nu maar eens aan elkaar denken. Solidariteit, empathie, samenwerking is nu belangrijk.

Het gaat in een stroomversnelling

En kijk eens hoe snel we kunnen leren? Is dat niet magisch? Iets waar we de mond vol van hebben, waar we conferenties, vergaderingen, bijeenkomsten, miljoenen voor over hebben. En waarvan we de oplossing maar uitstellen. We weten allemaal best dat het anders moet. Dat we anders straks geen planeet meer hebben. We gooien miljarden dollars de lucht in. Op zoek naar een andere planeet waar we misschien kunnen gaan wonen, als deze op is. Dat er iets moet gebeuren weten we al een tijdje maar wat en hoe?

Nou, zo

Nou, zo.

En iedereen doet mee

Iedereen doet mee. Door elkaar te helpen, helpen we onszelf. Het verspreid zich als een, ja als een virus, door de wereld. Een goede daad, lokt een volgende uit. Doet iemand iets voor jou dan doe jij iets voor een ander. Het positieve virus is begonnen. En het groeit. En dit virus is niet te stoppen

Hulp is onderweg

De verpleegster, die uit haar zware dienst komt en geen brood meer vindt in de supermarkt, zet een berichtje op Facebook. Binnen een halfuur heeft ze van een lieve mevrouw een krentenbol, een meneer heeft nog een croissantje, die heeft een paar sneetjes wit, noem maar op. Ze vergeet het haar hele leven niet.

Kleine gebaren blijven hangen

Het heeft zoveel meer effect dan dat een bedrijf haar een paar broden komt brengen. Op zich geweldig natuurijk, maar juist de kleine gebaren blijven hangen. Die mevrouw die haar een krentenbol komt brengen, zal ze zich haar leven lang herinneren. En op haar beurt neemt ze de volgende dag iets mee voor haar collega die een ziek kind thuis heeft. Dat kind geeft, als hij weer beter is, zijn knuffel aan iemand die het meer nodig heeft dan hij. 

Dat is het positieve virus

Dat is het positieve virus. Het verspreid zich als een razende over de wereld. Veel sneller dan we kunnen indenken. Omdat iedereen eraan meedoet neemt het met een enorme snelheid toe.

Tijden van saamhorigheid

Het zijn bijzondere tijden. Maar het zijn vooral tijden van hoop. Tijden van vernieuwingen, tijden van saamhorigheid. 

Blijf gezond

Blijf alsjeblieft gezond en wees je bewust van de kracht en macht van positiviteit. Je bent nooit alleen. Geniet van je pauze en neem je rust. Enne, laat los wat je niet vast kunt houden. 

-Ik had een youtube filmpje geplaatst, maar ben er niet zeker van of dit mag. Dus ik heb het voor de zekerheid verwijderd. Mocht je het willen horen, kijk op youtube onder ‘I want to live, John Denver’

 ‘We are standing all together, 

Face to face, 

Arm in arm,

We are standing on the threshold of a dream,

No more hunger

No more killing

No more wasting life away

It is simply an idea

And I know its time has come

I wanna live

I wanna grow

I wanna see

I wanna know

I wanna share what I can give

I wanne be

I want to live …

I want to live …’

( John Denver – I want to live)