|
|
|
Ken je die serie nog, The Love Boat? Een soort soap die zich afspeelde op een cruiseschip. Het schip dat voor de serie gebruikt werd was er één van The Princess Cruises, een Amerikaanse cruisemaatschappij. Trouwens een cruiseschip is geen boot maar een schip.
Jaren later mocht ik, met een groepje collega’s mee op studiereis. Een cruise door de Caraïben. Ik word al ziek in een roeiboot, laat staan een schip op zee. Maar dat viel alles mee. Het schip dat gebruikt was voor de Love Boat serie, zou ons schip zijn voor de komende 9 dagen. Dat deze reis niet onder de echt keihard werken reizen zou vallen hadden wij wel een klein beetje ingeschat. Maar dat het een droomreis zou worden, konden wij niet vermoeden bij aanvang van de reis.
Eerst vlogen we me z’n allen naar Florida, om daar een nacht in een superdeluxe hotel te verblijven. Dit hoort bij de reis. De volgende dag scheep je in. Voordat het schip vertrekt krijg je een, verplichte, veiligheidscursus. Je moet toch weten hoe je de zwemvesten aan moet trekken mocht er iets gebeuren onderweg.
Daarna werden alle passagiers verwacht boven op het hoofddek. Iedereen kreeg een grote, vrolijke, cocktail in de hand gedrukt en een busje met confetti. Onder luid getoeter en steelband muziek vertrok het schip langzaam van de kade. Terwijl wij dansen en hard meezingen staan er honderden mensen langs de kade ons uit te zwaaien. Wat een sfeer!
Onze begeleider spreekt ons toe dat we vooral heel veel plezier moeten beleven aan deze reis. Er is één bijeenkomst gepland in de 9 dagen, de rest is vakantie. Met als uitgangspunt dat je geen cruise kunt verkopen als je het nooit zelf hebt ervaren. Dus eerst het schip verkennen en dan op naar het zwembad!
Cruisen is de meest luxueuze manier van rondreizen. Je pakt maar een keer je koffer uit, je verblijft in dezelfde hut. En het schip brengt je waar je naar toe wilt. Princess Cruises heeft een all-in formule. Dat wil zeggen dat alle maaltijden en hapjes tussendoor inclusief zijn. Daarnaast kan je een drankenpakket kopen. Voor een vooraf betaald bedrag kan je ook net zoveel frisdrank, koffie en thee nuttigen. Voor een meerbedrag kun je bij verschillende cruisemaatschappijen ook een alcoholisch pakket bijboeken. Ik raad dit altijd aan, omdat de losse alcoholische drankjes aan boord prijzig zijn.
Vergeet niet een beetje zelf bij te houden wat je uitgeeft aan boord. Fooien komen er apart bij en ook souvenirs, spa behandelingen etc. zijn voor eigen rekening. Deze rekening wordt aan het einde van de reis verrekend. En dat valt altijd tegen.
Iedere morgen als je je hut uitkomt hangt er naast je deur een krantje waarin alle bezienswaardigheden en mogelijkheden voor vertier van die dag staan.
‘Cruisen is niets voor mij’, ‘cruisen is alleen voor oude mensen’. Ik zou zeggen, probeer het eens. Er zijn zoveel verschillende mogelijkheden en bestemmingen. Ben je een doe-mens: Kies een schip waar van alles te doen is. Er zijn schepen die een hele stad in het klein voorstellen. Met een wandelboulevard. Met waterglijbanen. En met (het nieuwste) een heuse achtbaan aan boord. Er is een bioscoop, er zijn winkeltjes, een casino, een sportzaal, een theater, een golfbaan. Op ons schip was een bioscoopzaal ‘under the stars’. Wat is heerlijker om na het uitgebreide diner nog even een leuke film te zien, onder de sterrenhemel. Je ligbedje met dekentje en kussen staat al klaar. En de steward loopt af en aan met popcorn en drankjes.
Wij deden eilanden aan als de Maagdeneilanden( Virgin Islands), St. Maarten en de prachtige Bahama’s. Het cruiseschip kon niet overal aanmeren, dus werd je met kleine bootjes naar een onbewoond eilandje in de Bahama’s gebracht. Daar hingen de hangmatten al aan de palmbomen. De gevulde kokosnoten met exotische dranken stonden gekoeld en de barbecue werd even verderop aangestoken. En er stond een souvenirkraam met (wonder boven wonder) ornamenten voor in de kerstboom. Aangezien ik ze spaar was dit voor mij een dubbele verrassing. Ieder jaar met kerstmis denk ik terug aan mijn bezoek aan dat droomeiland, als ik mijn sneeuwpop met ‘Welcome to the Bahama’s’ in mijn boom hang.
Iedere twee gasten hebben één steward tot hun beschikking aan boord van het Princess schip. Hij zal het je zo prettig mogelijk maken. Een mooie herinnering: de gala avond met de kapitein, waar alle dames in het lang gekleed zijn, heren in smoking. De juwelen flonkeren. In het atrium (het midden van het schip) staat een grote champagnefontein. Iedereen loopt te flaneren met een glas champagne.
Het eten bestaat uit ‘s morgens en ‘s middags een zeer uitgebreid buffet. In de avond ga je dineren en wordt het diner uitgeserveerd. Er zijn verschillende restaurants waar je uit kunt kiezen. Mocht je tussendoor nog ergens trek in hebben zijn er snackbars open waar je broodjes, pizza’s en lekkere hapjes kunt krijgen.
Er zijn verschillende zwembaden aan boord. Het drukke zwembad in het midden wordt ook gebruikt voor de animatie. ‘s Avonds is er vaak live muziek. Ons groepje gebruikte graag het zwembad aan de achterkant. Dat was rustig en alleen voor volwassenen. Om 5 uur ‘s middags moest je weer aan boord zijn. Dan gingen we graag nog even zwemmen om de hitte af te spoelen. Om na het zwemmen en voor het diner weer bij elkaar te komen op het achterdek. Onze begeleider had een paar flessen champagne gehaald en samen toasten we op de flonkerende lichtjes van het eiland dat we achter ons lieten.
Zei ik al dat het een droomvakantie was? Ik kan er uren over vertellen. Maar je moet het gewoon (al is het maar één keer in je leven) eens een keertje meemaken. Ook voor een cruisevakantie geldt, wellicht nog meer dan voor andere vakanties) laat je adviseren door een cruisespecialist. Want ga je het dan een keer proberen dan wil je wel op een, voor jou geschikt, schip zitten. Er zijn nogal wat verschillen. Ook de vaarroute is heel belangrijk. Wil je veel zien, ga naar de Middellandse Zee. Daar legt je schip geregeld aan. Wil je goed weer kies dan voor de Caraïben. Of kies een van de overige vele bestemmingen.
Maar is dat niet veel te duur? Nee. Echt niet. Nogmaals vraag een cruisespecialist of zij/hij je wil helpen. Er is veel concurrentie en er zijn veel aanbiedingen. Ik wens je vast heel veel plezier op je volgende cruisevakantie. Maar ik weet zeker dat dat gaat lukken.
Ik kan me zo voorstellen dat je vragen hebt over reizen, vakanties e.d. Heb je onze vraagbaak gezien? Één keer in de twee weken op donderdag behandelen we je vragen (en antwoorden op vorige vragen) als je wil. Ieder heeft een bijzonder talent en/of kennis dus vraag! Ik heb meer dan 30 jaar in toerisme gewerkt. Dus kom maar op met die ene (of meerdere) vraag!
Als je aan de USA denkt, denk je niet direct aan het stadje Glenwood Springs, Colorado. Terwijl de naam zoveel beloftes inhoudt. Colorado is Spaans voor de kleur rood. En Glenwood Springs: Springs zijn natuurlijke warmwaterbronnen.
OK, ik ben best wel een beetje bevooroordeeld natuurlijk. Ik heb van 1985 tot 2002 in de Roaring Fork Valley gewoond. De vallei loopt van de bergpas van Aspen naar het iets lager gelegen Glenwood Springs. Er loopt een highway (nr82) van Aspen naar Glenwood Springs. Denk dan niet aan een snelweg, want de gemiddelde snelheid is zo’n 30 à 40 kilometer per uur.
Omdat de vallei midden in the Rocky Mountains ligt, is het vooral een wintersportgebied met Aspen natuurlijk als het hoogtepunt. Letterlijk en figuurlijk. Graag zal ik daar in de winter nog eens uitgebreid over schrijven. Maar nu gaat het over Glenwood Springs. Een geweldige plek om je zomervakantie door te brengen.
Een stad die vooral veel bezocht wordt door sporters. Denk dan aan wielrenners, ook onze wielrenners trainen veel in dit gebied, mountainbikers, wandelaars, river-rafting, bergbeklimmers, en nog veel meer.
Een van de grootste trekpleisters van Glenwood zijn toch wel de Hot Springs. De warmwaterbronnen. Door de vele gezondheidsvoordelen komen hier graag mensen met aandoeningen. Maar ook voor een spa/gezondheidsbehandeling is het heel weldadig een duik in de baden te nemen. Je moet even wennen aan de sterke zwavellucht en aan de hete temperatuur. Maar ben je eenmaal door dan wil je iedere dag even.
De schitterende natuur verveelt nooit. Canyons, meren, bergen, rivieren met veel, heel veel, mogelijkheden voor wandelen, ‘hiken’ (een combinatie van wandelen en klimmen), varen en zwemmen is het ook voor de niet zo geoefende sporter een paradijs.
En heb je na al die sportieve dagen een beetje spierpijn dan ga je lekker een dagje winkelen. Glenwood Springs heeft veel lokale boetiekjes, boekwinkels, kunst, een (kleine) woonboulevard, veel supermarkten en er is een Walmart. Een vriendin en ik hebben een keer ons persoonlijk record verbroken door bij deze Walmart acht uur te blijven hangen. We moesten extra betalen voor de bagage op de terugreis.
Het is maar goed dat er zoveel sportieve mogelijkheden zijn in en rond deze stad. Want de restaurants zijn geweldig. Voor een paar dollar eet je veel en goed. Vooral de Mexicaanse restaurants zijn super. De Margarita’s komen in vazen (alles in Amerika is groot) en in allerlei smaken. Maar ook de vele steakhouses (juicy Lucy) zijn de beste in de wereld.
Wie al eens in de USA is geweest weet dat het openbaar vervoer daar niet te vergelijken is met hier in Nederland. Toen ik in 1985 daar aankwam kon ik vanaf Aspen alleen in Glenwood Springs komen door te liften, wat iedereen veelvuldig deed. Nu is het anders. Er rijden bussen af en aan door de vallei. Ook rijdt er een shuttle bus heen en weer in Glenwood Springs. Glenwood is een vrij langgerekte stad, dus het is altijd fijn om even de bus te nemen van de ene naar de andere kant.
Je kunt vliegen naar Aspen en vanaf de luchthaven met de bus naar Glenwood Springs reizen. Reistijd met de bus is een uur. Niet echt aan te bevelen als je met een jetlag en twee koffers en handbagage bent. Je wordt bij een bushalte afgezet en moet dan nog maar zien dat je bij je hotel komt. Verblijf je in een luxe (en duur) hotel dan heb je kans dat ze een shuttleservice hebben. De meeste mensen huren echter een auto.
Heb je niet zoveel geld (over) voor de reis zelf, vlieg dan naar Denver. Er zijn meer mogelijkheden en daardoor is er meer concurrentie. Zelf wil ik volgend jaar eens proberen met Icelandair naar Denver te vliegen. Zij hanteren nog wel eens extra voordelige tarieven met speciale acties. Hoe kom je van Denver naar Glenwood Springs. Met de auto ben je er in drie uur. Maar de allermooiste manier is met de trein. De trein rijdt dwars door de Glenwood Canyon. Zelden zie je zo’n mooi landschap!
Na je vlucht naar Denver neem je de hotelshuttle naar je luchthaven hotel. De volgende ochtend neem je de shuttle naar het treinstation en je stapt zo’n twee uur later uit op het station midden in Glenwood Springs. Glenwood heeft veel hotels, motels, inns en bed and breakfasts. In Amerika is het niet de gewoonte een ontbijt te serveren bij een overnachting. Meestal is er geen ontbijtrestaurant. Als het er al bij zit, reken dan op een zoet broodje en als je geluk hebt een bekertje yoghurt. Maar niet getreurd, er zitten talrijke ontbijtrestaurants in de buurt.
Ik heb veel vrienden in Glenwood Springs. Sommigen zijn de afgelopen dagen geëvacueerd. Misschien heb je het ergens gelezen of gehoord. Met aanhoudende temperaturen van rond de 40 graden Celsius is er een bosbrand ontstaan. Op dit moment staat een groot gedeelte van de Canyon en helaas ook een aantal huizen in de brand. Er wordt met man en macht, op de grond en in de lucht, gewerkt om de brand te blussen. Met tot nu toe nog geen resultaat.
Brand is eng en zeer gevaarlijk. Zelfs de rivier houdt het niet tegen. Veel van mijn lievelingsplekjes dreigen in vlammen op te gaan. Zoals Hanging Lake, zie foto. Ik hoop vooral dat iedereen veilig is en blijft. En dat ik, en vele anderen, er volgend jaar weer naar toe mogen reizen. Ik kan er niet van slapen en heb regelmatig contact met mijn vrienden. Ik bid voor en hoop op regen. Help je mee?
Spanje gaat langzaam de lockdown regels versoepelen. Dat gebeurt in vier fasen. We zitten nu in fase 1. Kleinere winkels zijn open. Terrasjes ook, voor 50% van de capaciteit en tafeltjes zijn 2 meter van elkaar geplaatst. Wandelen hoeft niet meer stiekem en we mogen met de auto binnen eigen provincie rijden om boodschappen te doen en familie op te zoeken. We mogen ook naar een tweede huis rijden, voor degenen die een tweede huis hebben.
Het is inmiddels heel warm en we zitten al ruim twee maanden in onze finca in de bergen van Sierra Nevada. We werken veel in de tuin, hebben een eigen moestuin aangelegd en omdat onze plannen steeds veranderen, sjouwen we met stenen van de ene kant van de tuin naar de andere. We zijn heel blij met de aankondiging van de eerste fase, wat meer bewegingsvrijheid betekent. Een beetje moe van het werken en de isolatie besluiten wij om soepel om te gaan met de regels en huren van een bekende voor een paar dagen een appartement aan de zee.
Dan komen we er achter, dat we niet naar het strand mogen en ook niet mogen zwemmen. Dat valt tegen. We begrijpen niet wat het zwemmen in zee en met ons tweeën even in het zand liggen te maken heeft met het corona virus. Wandelen mag, ook op het strand, dus we gaan maar een stukje lopen. Tot onze verbazing zien we groepjes mensen en enkelingen aan het strand zitten. Dat mocht toch niet? Maar dan zien wij dat ze een hengel bij zich hebben. Sporten mag namelijk. Vissen is een sport… Sommigen zijn ook echt aan het vissen, maar er zijn ook creatievelingen bij, die een hengel in het zand prikken en geen intentie hebben om iets te vangen. Stiekem doen ze even een snelle duik, als de kust veilig is.
De terrasjes stromen vol. Dat is namelijk de enige plek waar je zonder een mondkapje mag zijn. Verder is het verplicht om in openbare ruimtes mondkapjes te dragen. Hier lopen de meeste mensen met zo’n ding op straat, waarschijnlijk omdat het onmogelijk is die twee meter afstand te houden. Een stoep is vaak niet eens zo breed. Maar op een terras bestel je wat te drinken en eten en ja, dat kan niet met een mondkapje om, dat is logisch. Niemand zegt ook hoe lang je over een drankje moet doen. Ondertussen schreeuw je gezellig met je buurman en schuif je heel langzaam je stoel zijn kant op.
Door de straten rijden auto’s van de Guardia Civil, de burgerpolitie, en lopen agenten te patrouilleren. Ze jagen groepjes mensen uit elkaar en lopen ook op het strand. Ik weet niet of ze dan de visvangst controleren en voelen of je handdoek wel droog is, maar ik krijg daar de kriebels van. Het triggert bij mij iets van vroeger, mijn jeugd achter het IJzeren Gordijn, dat maakt dat ik weg wil.
Ik wil terug naar de finca in de bergen. Hier hoef ik geen mondkapje op en kan ik vrij ademen. Er gaan dagen voorbij, dat ik vergeet dat er een virus is dat alles verziekt. Niet alleen letterlijk mensen ziek maakt, maar ook en vooral alle sociale leven, menselijk contact en ons gevoel van vrijheid. Of is het niet het virus dat dat doet?
Ema Sindelarova
30-5-2020, Válor, Spanje
Meer over onze Spaanse avonturen in de vorm van ultrakorte verhalen vind je op mijn website:
www.ema-sindelarova.nl
