• Zoeken

  • Recent Posts

    • Afscheid
      24 February 2025
    • Kerst 2024
      24 December 2024
    • Oud
      19 December 2024
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
  • Recente reacties

    • Ellen Sommer on Lezen
    • Elsedien on Lezen
    • Ema Sindelarova on Etalages
    • Ellen Sommer on Lekker eten
    • Ema Sindelarova on Perfect
  • Wat heb je gemist?

  • Thema’s

  • Sophia Magazine: voor jou!

    Ben je 40-, 50-, 60-, 70-, 80-, 90- of 100-plus? Dan is Sophia Magazine hét online magazine voor jou.

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houd je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen.

    Ben je ook een specialist in één van deze thema's? Word dan schrijver bij Sophia Magazine! Op de pagina Vacatures vind je meer informatie hierover.

  • Follow
Setup Menu via Wordpress Dashboard > Appearance > Menus
Search results for thuis. If you didn't find what you were looking for, try a new search.

Thuis
29 October 2024

Thuis

Het fijne van vakantie is het thuiskomen. Hoe heerlijk een vakantie ook is, het is altijd weer fijn om om thuis te douchen, thuis te slapen en je eigen spulletjes om je heen te hebben. En wat een voorrecht is het om een thuis te hebben, bedenk ik me wanneer ik de beelden uit het midden oosten zie.

Recht

Een van de fundamentele rechten van de mens is een eigen huis. Een plekje wat alleen voor jou is. Waar je kan schuilen en je even kan terugtrekken van alledag. Vooral als die dag bestaat uit angst en onzekerheid. En juist de mensen die in die angst moeten leven missen vaak zo’n plek. Ik luister naar een meneer uit Syrië, die zich afvraagt wie bepaalt dat zijn geboorteland nu veilig genoeg is om naar terug te keren.

Wonen

Hij geeft terecht aan dat die mensen eens een maandje zouden moeten gaan wonen in dit zogenaamd veilige land. Dan zouden ze merken hoe onveilig alles is en mochten ze terug kunnen komen zullen ze daar nooit meer mensen naar terug sturen voor het land inderdaad echt veilig is geworden. Niet dat politici zich hier iets van aantrekken. De geïnterviewde man mocht gelukkig nog 5 jaar blijven. Maar hij prees zichzelf gelukkig.

Tussentijd

In de tussentijd woont hij op een cruiseschip in een klein kamertje. Ik snap het, er heerst woningnood. Iemand die een eigen woning zoekt moet of al een half leven ingeschreven staan of heel veel geld hebben gespaard. En kom je dan ook nog hier als vluchteling, dan kan je een eigen plekje wel helemaal vergeten. Ik snap dat ik me tegenwoordig niet geliefd maak als ik zeg dat iedereen die op aarde geboren is ook recht heeft op een eigen plekje op die aarde. Waar dan ook.

Veilig

Als het maar veilig is. Als je maar niet constant de doodsangst met je mee hoeft te dragen. Denk je eens in hoe dat zal zijn? Wij hebben zo gauw een oordeel klaar. Maar denk eens een minuutje na over hoe het is om constant op de vlucht te zijn, nergens een thuis te hebben. En overal waar je aanklopt is er geen plaats meer. Doet me ergens aan denken. Hebben hier ook geen voorbeeld van in de geschiedenis?

Zwanger

Dat er een zwangere vrouw en haar man ergens onderdak vroegen en overal weggestuurd werden? Uiteindelijk mochten ze in een stal overnachten. Nu zoveel jaren later zeggen we dat dit toch eigenlijk onmenselijk was. En wat er gebeurt er nu op grote schaal? Misschien zijn de zwangere vrouwen van nu niet in verwachting van Jezus, maar ieder kind heeft recht op een levenskans.

Leven

Ik denk hier ook over als ik cijfers hoor van gesneuvelden. ‘Het viel mee, er zijn maar 17 mensen omgekomen.’ Hoezo, viel het mee??? Ik kan het wel uitschreeuwen. Ieder kind dat we verliezen is een kind van ons. Een kind van onze wereld. Iemand met potentie die later misschien een medicijn uitvindt dat kanker de wereld uithelpt. Iemand die misschien iets vindt wat als wapen kan dienen zonder dodelijke afloop. Of nog beter, iemand die eindelijk de formule voor wereldvrede uitvindt.

Liggen

We laten het liggen. We geven niets om mensenlevens. We kijken naar de verdrietige familieleden en hebben commentaar op hoeveel geluid ze maken wanneer ze het uitschreeuwen van onmacht en verdriet. En met de gedachte dat ze zich wel heel hysterisch gedragen draaien we ons om en gaan verder met ons veilige leventje in ons veilige thuis.

Zat

Ik ben het zo zat. De beelden op tv, de onverschilligheid van de rest van de wereld. ‘Maar El, wat kunnen wij er aan doen?’ Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Verbeter de wereld en begin met jezelf lijkt ondertussen ook zo’n cliché die niet afdoende helpt. En zeker niet op tijd. En ondertussen vechten we door en kiezen we voor steeds strengere, rechtse regimes.

Stemmen

Mijn beste vriendin uit Amerika schreef dat ze haar hart vast houdt voor de uitslag van de verkiezingen volgende week. Ik begrijp het. Met Trump als president kunnen we het bijltje er wel bij neergooien. Of toch niet? Is er nog hoop voor onze wereld? Je zou het bijna niet meer geloven. Maar alles in het verleden wijst naar de tijd waar we nu doorheen gaan. Dit zou de grote ommekeer moeten zijn/worden. Nu is het tijd om te kiezen voor een spirituele omslag.

Eeuwen

Eeuwen geleden hebben voorspellers deze tijd omschreven als een nieuwe tijd, een nieuwe wereld. Waarin we eindelijk samen leren leven in plaats van ieder apart. Moeilijk te geloven dat we dit nu bereikt kunnen hebben. Maar ik geef de moed niet op. We kunnen nu nog kiezen. Voor leven, tegen verderf. Kies jij ook voor het leven?

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leven

Thuis economie
9 May 2024

Thuis economie

Sommige dingen zijn echt lokaal, sommige dingen zijn lokaal maar zouden we over kunnen nemen. Omdat het gewoon een heel goed idee is. Ik heb het over thuis economie. Een verplicht vak op de middelbare scholen in Amerika. Toen ik er voor de eerste keer van hoorde was ik direct razend enthousiast. Want waarom alleen talen, wiskunde, geschiedenis en aardrijkskunde leren terwijl je een van de allerbelangrijkste dingen in het leven laat liggen?

Paar keer in de week

Een paar keer in de week wordt er aandacht besteed aan alles wat je in je volwassen leven tegenkomt. Waar krijg je mee te maken wanneer je op jezelf gaat wonen? En wat een groot voordeel heb je wanneer je er op school al eens mee te maken hebt gehad. Ik heb het over de basisdingen die we vroeger van huis uit meekregen. Of niet. Tegenwoordig zijn ouders veel te druk om alle basisbehoeften te leren aan hun kinderen.

Behoeften

En wat zijn die behoeften zoal? Dat is een zeer breed gebied. De ene les leren de studenten een lamp te vervangen, een spijker in de muur te slaan, een ei te koken. De volgend keer wordt er geoefend met een band verwisselen, aardappels koken, of een ovenschotel klaar maken. Een gekleurde was wordt gesorteerd en men leert hoe je een wasmachine aanzet. Het klinkt heel eenvoudig. Dat is ook de bedoeling.

Stofzuigen

Je zou zeggen dat iemand die op zichzelf gaat wonen weet hoe hij/zij moet stofzuigen. Toch is het handig als ze het al een keertje gedaan hebben. Wat voor de een heel makkelijk is, is voor de ander een hele opgave. Zo leren ze in die ‘thuis economie’ lessen huishoudelijke taken maar ook bijvoorbeeld hoe je een (eenvoudige) belastingaangifte doet. In Amerika betalen mensen nog heel veel met cheques, dus kinderen leren een chequeboek bij te houden en een maand/week budget te maken.

Logisch

Het lijkt me zo logisch dat ik me verbaas dat wij dat nog niet hebben opgepikt in onze scholen. Wij gaan er vanuit dat kinderen zo slim zijn dat ze dat allemaal vanzelf wel oppikken als ze zover zijn. Dat is natuurlijk ook zo. Maar een klein steuntje onderweg naar volwassenheid is nooit weg. Toen ik ooit voor het eerst in Amerika aankwam was ik begin 20. Mijn goede Amerikaanse vriendin is precies zo oud als ik. Ze was echter veel meer bedreven en veel handiger in bepaalde huishoudelijke zaken dan ik.

Hoe?

‘Hoe weet je dat allemaal?’ vroeg ik haar. Ze keek me verbaasd aan. ‘Ja, van school natuurlijk. hebben jullie dat niet op school geleerd dan?’ Nee. Jammer. Een gemiste kans. Ik had nog nooit een gat geboord, een belastingaangifte gedaan, een kast in elkaar getimmerd, een taart gebakken, een lamp verwisseld, groente verbouwd, een vis schoongemaakt, een basis ehbo cursus gevolgd. Kortom, ik had nog heel veel te leren. Ook dat soort lessen, of misschien juist dat soort lessen, horen bij een goede opleiding.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

leren

Thuis
24 January 2023

Thuis

Tevreden kijk ik om me heen. Ik ben thuis. En ik besef me, weer eens, hoe heel erg gelukkig ik hiermee ben. Dat ik een ‘thuis’ heb. Nee, niet zomaar een huis, maar echt een plekje voor mezelf. Helemaal voor mij alleen. Natuurlijk mag iedereen er van meegenieten maar uiteindelijk blijf ik altijd alleen achter. In mijn knusse appartement.

Spullen

Ik ben niet zo iemand die per se allemaal nieuwe spullen om me heen wil, die altijd maar meer en meer wil om gelukkig te zijn. Toch kan ik intens genieten van alles wat ik om me heen heb verzameld door de jaren heen. Wat een rijkdom! Nee, geldelijke waard heeft het niet of nauwelijks. Maar emotionele waarde des te meer.

Stilstaan

Ik sta hier even bij stil als ik de laatste weken steeds meer belangrijke en waardevolle spullen neerzet en neerleg. Door het overlijden van mijn moeder, nadat mijn vader ruim twee jaar is heengegaan, moet het huis leeg. En komen er foto’s, brieven, herinneringen tevoorschijn waarvan we het bestaan niet (meer) wisten.

Lachen en huilen

Soms lachen we, soms huilen we, maar alle herinneringen zijn dierbaar. En daar gaat mijn voornemen mijn huisje te ‘ontspullen’. Er is altijd nog plek voor deze, vooral geschreven, waarde. Ja, ik beken dat er ook een beeldje, een oude brievenweger, een kannetje, een potje staat dat ik eerder niet had maar waar ik geen afstand van kan of wil doen.

Waardevol

Maar het meest waardevol zijn toch de dagboeken van mijn vader, de brieven van mijn moeder, de foto’s van opoe en haar man, mijn zigeuner-overgrootvader, trouwboekjes, een boekje van de ‘eerste elektrische bakkerij in Nederland’ van mijn opa. Briefjes, gedichtjes, tekeningen, wat hebben mijn ouders hun leven creatief doorgebracht. En wat hebben ze ons veel van waarde achtergelaten.

Erfenis

Nee, ze hadden geen geld, geen sieraden. Mijn moeder zat er weleens over in dat ze ons geen ‘erfenis’ kon nalaten. Ik hoop dat ze nu over mijn schouder mee kan lezen dat ze het hiermee zo mis had. Want wat is de allermooiste erfenis die iemand kan achterlaten? Juist een liefdevol thuis met alle herinneringen van dien.

Herinneringen

Al die liefdevolle herinneringen maken van een huis een thuis. En wat een voorrecht dat ik nu al die herinneringen mee heb gekregen. In gedachten en in de vele spulletjes die ze achterlieten en die zoveel voor me betekenen. Waarvan ik nu mijn eigen herinneringen mag maken. Van hun thuis naar mijn thuis.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Art  / Wonen

Mijn thuiskantoor
20 December 2019

Mijn thuiskantoor

Als kind kreeg ik voor mijn zevende verjaardag een echt bureau. Ik was verliefd. Sinds die tijd ben ik vele malen verhuisd, maar het allerbelangrijkste meubel in mijn huis is mijn bureau. In ieder nieuw huis maak ik als eerste mijn thuiskantoor.

Vele soorten en maten

Het liefst heb ik in iedere kamer een eigen plekje om te schrijven. Dat probeer ik dan ook voor elkaar te krijgen. Zelfs in de wc heb ik een plankje voor tijdschriften, waar een plekje is voor papier en pen.

Ruimtegebrek

Ik heb al wel eens aangegeven dat mijn flatje heel klein is. Ik moet schipperen met de ruimte. Nu lees ik steeds meer over een zit/sta bureau. Dat kan heel handig zijn, vooral als je weinig ruimte hebt.

Inrichting van een thuiskantoor

Wat is er fijner dan je eigen kantoor inrichten? Ik weet weinig te bedenken. Daarom maak ik in iedere kamer een hoekje vrij om te schrijven. Bij kantoor denken we vaak aan een kil vertrek. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet.

Woonkamer/Slaapkamer/keuken/Kantoor

Ieder kamer in mijn huis heeft een ‘thuiskantoor’. In mijn woonkamer staat een groot antiek bureau, omringd door boekenkasten. In mijn slaapkamer heb ik een klein zit/sta bureau, met positieve spreuken en oude Indiaanse kunst. In mijn keuken is een hoek van mijn keukentafel ingericht als schrijfhoekje en ik had het al over mijn wc.

Overdreven

Je kunt zeggen dat ik het zwaar overdrijf en wellicht heb je gelijk. Maar ik voel me er heel erg thuis en naar mijn bescheiden mening is dat precies de bedoeling van een thuiskantoor.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Werk

Waar voel jij je thuis? Echt thuis dus?
24 June 2017

Pierre is een wereldburger, zegt hij. Hij voelt zich overal thuis. Zijn vader had een internationale baan, waardoor ze nooit langer dan een jaar of drie op een locatie woonden. Vaak moesten ze ook eerder verhuizen en hij moest opnieuw wennen. Hij leerde al snel om geen dikke vrienden te worden met klasgenoten. Net als hij wisten die ook nooit waar ze een jaar later zouden wonen en of ze elkaar ooit nog zouden zien.

Via social media heeft hij een aantal mensen teruggevonden, waarmee hij nu wel meer contact heeft. Door internet kun je met iedereen bevriend zijn. Hij heeft ook een plakboek gemaakt van alle plekken waar ze gewoond hebben. Zijn werk bij dit bedrijf beschouwt hij ook als tijdelijk. Maar dertig jaar is ook tijdelijk, zegt hij lachend, als zijn collega’s geschokt reageren. Heel het leven is immers tijdelijk?

(more…)

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
2 Comments

Lifestyle

Het eiland – Libby Page
3 November 2024

Het eiland

Tijdens mijn vakantie heb ik het boek Het eiland gelezen van Libby Page. Het was zo’n heerlijke chicklit waar je niet bij na hoeft te denken. Had ik zin om te zwemmen dan was het makkelijk weg te leggen en ik pakte het verhaal ook zo weer op. Maar vergis je niet, ook al is het een eenvoudig boek het is leuk geschreven. Er zit humor in en het leest vlot.

Verhaal

Het verhaal draait om Lorna die opgroeide op een klein eiland voor de kust van Schotland. Haar 4 jaar jongere broertje Jack kijkt tegen haar op en ze zijn altijd samen. Tot Lorna de kans krijgt te ontsnappen. Ze vertrekt zonder uitleg en laat haar familie en haar eiland achter om er ruim 20 jaar niet meer terug te keren.

Dood

Maar dan bereikt haar het bericht dat haar vader en moeder vrij plotseling en kort na elkaar zijn overleden. Ze moet haar gezicht laten zien op de begrafenis maar dat betekent dat ze terug moet naar haar verleden. Haar dochter Ella heeft in het geheim contact gehad via social media met haar nichtje, Molly, de dochter van Jack en Alice.

Terugkeer

Lorna en Ella stappen op de trein en bereiken enkele uren later het eiland waar Lorna al die jaren geleden vertrok met de gedachte nooit meer terug te keren. Haar schoonzus Alice begroet haar hartelijk en haalt haar over het geboekte hotel te laten voor wat het is. In plaats daarvan moeten Lorna en Ella bij haar gezin logeren.

Banden

De band tussen Lorna en Alice wordt al direct vrij stevig. Maar met haar broer Jack wil het niet vlotten. Jack heeft haar nooit vergeven dat zij zonder afscheid te nemen ineen uit zijn leven verdween. Zo erg was het thuis toch niet? Maar Lorna heeft andere herinneringen. Herinneringen die Jack heeft weggestopt. De eilandbewoners zijn een heel hechte gemeenschap en Lorna kan niet anoniem blijven tijdens haar bezoek.

Tijd

Het duurt niet lang voordat Lorna weer compleet opgenomen wordt in de gemeenschap en veel oude bekenden ontmoet. Is zij vroeger met recht vertrokken of is alles anders dan zij in haar hoofd had? Langzaam vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Daarbij is er ook nog een knappe man, die net als Lorna van kunst houdt. Kan zij Mallarchy vergeten wanneer ze na de begrafenis weer naar huis gaat?

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Boeken

Onthechten
24 October 2024

Onthechten

Mijn vriendin moest altijd lachen als we ergens met vakantie waren. Ik had moeite me te onthechten en wilde op de meeste plekken gaan wonen. Zo heb ik altijd al graag langer in Griekenland willen verblijven dan alleen een vakantie van een week of twee. Zodra ik naar huis moet moet ik me gaan onthechten van de plek waar ik verliefd op ben geworden.

Verliefd

En ik word heel gauw verliefd. Vaker op een plek dan op een man, moet ik eerlijk bekennen. Ik leef heel graag alleen. Maar ben dan al gauw benieuwd hoe mijn leven eruit zou zien als ik op een andere plek zou wonen dan waar nu mijn thuis is. En er is zoveel moois te ontdekken in deze wereld. Ik ging ooit met ‘vakantie’ in Amerika en de meesten van jullie weten hoe dat afgelopen is. Ik bleef er 20 jaar wonen. En ik vind het nog steeds heel moeilijk me los te maken van mijn tweede thuis.

Dromen

Ik droom heel geregeld over Aspen, Colorado. Maar ook over andere, verre streken. Vooral als ik ergens ben geweest en ik heb het er naar mijn zin gehad ben ik geneigd de plek en de mensen die ik daar heb ontmoet vast te willen houden. Ik kan me moeilijk onthechten van degenen op wie ik spontaan verliefd word. Zo hadden we op Mallorca hele leuke buren.

Zweden

Ik was ervan overtuigd dat het Zweden, of in ieder geval Scandinaviërs waren. De manier van spreken in een taal die ik niet ken en hun uiterlijk deed me vermoeden dat ze verlegen Zweden, Noren of Denen moesten zijn. Tot de jonge vrouw naar ons toe kwam en ons in gebrekkig Nederlands aansprak. Het bleek dat ze al 5 jaar geleden vanuit Oekraïne verhuisd zijn naar Nederland. Ruim voor de oorlog dus.

Onthechten

Maar wat het aller moeilijkst bleek om me van te onthechten was hun 8 maanden oude zoontje, Max. Wat een vrolijk kereltje. De verliefdheid was wederzijds want Max vond ons ook onweerstaanbaar en wilde graag kiekeboe spelletjes doen en vooral ons veel knuffels geven, die we dankbaar terug gaven. Toen zijn papa en mama voor ons vertrek weer terug moesten naar Nederland hebben we Max nog uitgebreid geknuffeld.

Weten

Wetend dat ik hem nooit meer terug zal zien en nooit zal weten hoe hij opgroeit kan bijna fysiek pijn doen. Ik heb me gehecht aan het jochie en wil niet weten dat ik hem nooit meer zal tegenkomen. En ik weet ook dat je niet iedereen kan volgen in je leven maar sommige mensen zijn moeilijker los te laten dan anderen. Vooral kinderen. Het onthechten hoort allemaal bij het leven maar dat maakt het er niet gemakkelijker op.

Max

Lieve kleine vrolijke Max, ik wens je een leven vol geluk en liefde toe. En alsjeblieft, blijf altijd in je leven alles zo wonderlijk vinden als je het tot nu toe vindt. Blijf lachen om al die dingen die wij, volwassenen, zo gewoon zijn gaan vinden. Door jouw ogen zien en beleven wij al die wondertjes opnieuw. We mochten een paar dagen in jouw leventje dit prachtige leven beleven zoals jij. En zeg nou eerlijk, wat is er ook mooier dan de badslippers van je papa, de stang van de parasol en de poot van een tuinstoel? Ik laat het kluiven op die dingen graag aan jou over maar ik deel wel heel graag de blik in je ogen die je met ons deelt zodra je die dingen uitspuugt.

Alles

Want alles, letterlijk alles, is van waarde in jouw ontdekkingstocht. Dank je wel dat je ons weer even hebt laten weten dat, wat we ook tegenkomen in ons leven, we dit moeten onderzoeken en niet zomaar aan de kant moeten gooien zonder het eerst afgekloven te hebben en er zeker van zijn dat dit niet naar meer smaakt.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Liefde

Vermoeiend
22 October 2024

Vermoeiend

Hoewel reizen me altijd inspiratie en energie geeft is het over het algemeen ook erg vermoeiend. Misschien ligt het aan de leeftijd of aan alle regeltjes onderweg, maar het lijkt me steeds meer vermoeiend wanneer ik een tijdje niet heb gereisd.

Voorheen niet zo vermoeiend

Voorheen kon ik dagen achter elkaar reizen. Met vliegtuig, bus en trein crosste ik de hele wereld over. Vaak dagen, soms weken achter elkaar. Ik had er geen moeite mee. Nu lijkt een reisje naar het zuiden al bijna een jetlag op te leveren. Het kan zijn dat het door de nachtelijke uren komt. En/of door de lange afstanden die je moet lopen op Schiphol dat het zo vermoeiend is. Was dit voorheen ook altijd zo?

Lopende band

Er zijn lopende banden, maar velen liggen stil. Dus moeten we nog veel lopen. Nu heb ik geen hekel aan lopen en vind ik een luchthaven een van de leukste omgevingen die ik ken. Ik geniet dan ook wanneer ik op Schiphol aankom en al die reizigers om me heen zie en voel. Het geroezemoes, de drukte, de laatste taxfree aankopen en het wachten. Het hoort allemaal zo bij het op reis gaan naar een andere bestemming dan thuis.

Sjouwen

Wanneer het sjouwen met koffers achter de rug is en we hebben ingecheckt begint pas het leukste gedeelte. Wachten. Nu vind ik wachten op zich niet zo bijzonder maar op een luchthaven wordt het anders. Mensen kijken is altijd leuk. Maar het is tien keer leuker op een luchthaven. In de incheck rij gaan er verschillende koffers om ons heen nog een paar keer open. De laatste dingen moeten er in. Bij de balie stijgt een gejuich op van vier jonge dames. Hun koffers zijn net niet te zwaar en mogen mee.

Koffie

Nergens is de koffie slechter dan op Schiphol. Toch geniet ik ervan want het geeft een momentje rust en geeft ons weer de gelegenheid om te kijken hoe alle reizigers zich hebben voorbereid op de reis. Sommigen zien eruit alsof ze naar een bruiloft gaan, anderen gaan voor zeer comfortabel en lopen erbij alsof ze al op hun zonnige bestemming zijn. Compleet met slippers en zonnehoed. De bikini ontbreekt. Of zou die stiekem onder het trainingspak zitten?

Afmeting

De afmeting van een vliegveld doet er niet zoveel toe, als je de loopafstanden niet mee rekent. Of je nou op Schiphol wacht op je koffers of op Aspen Airport of op Palma de Mallorca, het duurt altijd lang en mijn koffer is geheid altijd de laatste op de band. Ik maak me er daarom niet meer druk om. Mijn medepassagiers staan zich vermoeiend te verdringen nog voor de band loopt.

Ik eerst

Wat is dat toch dat iedereen per se de eerste wil zijn? Wanneer de deur van het toestel open gaat wordt er met ellebogen gewerkt om vooral maar als eerste naar binnen te mogen. Alsof het toestel vertrekt zonder jou. Hetzelfde gebeurt zodra het toestel bij de gate is aangekomen. Nog voor de lichten van stoelriemen vast zijn uitgegaan wordt er al naar koffers gegraaid en staan we te dringen in het gangpad. Het kan belangrijk zijn wanneer je weinig overstaptijd hebt voor een volgende vlucht maar dat is in dit geval niet mogelijk.

Er uit

Toch wil iedereen er zo snel mogelijk uit om als een malle naar de bagageband te rennen en daar een uur te gaan staan wachten op de koffers. Ook nu waren er een aantal passagiers die zenuwachtig heen en weer liepen, daarbij iedereen omver maaiend, om het juiste plekje vooraan de bagageband te bemachtigen. Want zodra de koffers werden uitgespuugd moesten ze gegrepen worden. Ik moet er altijd om lachen hoewel ik er om 2 uur ‘s nachts minder plezier om heb dan om bijvoorbeeld 2 uur in de middag.

Druk

Mensen maak je toch niet zo druk. Neem een paar minuten extra de tijd. Of je nou om 3 uur of om 4 uur in de nacht thuis komt. Maakt dat echt zoveel verschil? Blijkbaar wel want de arme douane beambten werden letterlijk omver geduwd en onder de voet gelopen want ze hadden de brutaliteit om voor de deuren van de uitgang te gaan staan. Ik hou van reizen. Ik hou van het ongeduld, van de nervositeit en van de controle die iedereen, arm of rijk, jong of oud, moet loslaten. Reizen is een risico met alle onverwachte gebeurtenissen van dien. We hebben het weer overleefd. Ik kan niet wachten tot de volgende keer.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Reizen

Herfstlicht
26 September 2024

Herfstlicht

Als ik een schilder zou zijn geweest zou ik proberen het herfstlicht vast te houden in schilderijen. De herfst zou dan mijn favoriete seizoen van het jaar zijn. Jaren achtereen werd ik onrustig zodra de wind begon te waaien en de bladeren gingen vallen. Niet zozeer dat ik mijn gedachten en hoofd begon te verliezen. Maar er is iets aan de herfst dat doet denken aan verlies.

Dood

De natuur gaat dood. Maar ik weet nu wel beter. Want zodra we de winter hebben gehad komen er weer nieuwe bladeren en gaat alles opnieuw leven. Herfst is daarom ook een hele troostrijke periode. Het laat ons zien dat alles altijd in een cirkel beweegt. Een cirkel is onafgebroken en gaat eeuwig door. Zo ook het leven. Ook al lijkt het in de herfst af te sterven, er komt toch ook weer een lente aan. Tot die tijd mogen we gezellig bij de kachel kruipen en licht maken in de vroege duisternis.

Licht

De eerste kaarsen van het seizoen staan weer te branden. Terwijl de laatste zonnestralen in banen mijn woonkamer binnenvallen, koester ik mij in hun warme licht. Geen ander zonlicht geeft zo’n warme gloed als herfstlicht. En ook al kan ik dan niet schilderen, ik kan proberen met woorden een beeld te geven van dit speciale herfstlicht. Waarin lijkt dat alle geuren en vochtigheid van het seizoen gevangen zit.

Binnen

Ik hoef niet eens naar buiten te gaan om de herfst te ruiken en te voelen wanneer ik het zonlicht zie. Mijn herinneringen weten precies hoe dit voelt. Zacht, warm, mistig, oranje, gezellig licht. Dat neemt niet weg dat ik kan genieten van ritselende bladeren wanneer ik met mijn voeten over de mossige bodems schuifel. Ik kijk naar een paddenstoel en hoop dat de kabouters thuis zijn. Ik snuif de rottende geur van aarde op en ben dankbaar voor dit seizoen.

Seizoenen

Ik hou van seizoenen. We hebben een heerlijke zomer gehad, maar nu is het tijd voor de herfst. Voor wind en regen, stamppotten en open haarden. Mijn dikke sokken en lange vesten liggen klaar. Er liggen extra plaids op de bank en er staan nieuwe kaarsen in de kandelaars. Houten egels, eekhoorns en paddenstoelen versieren mijn tafels en kasten. Om hen heen staan grote kruiken met gekleurde herfstbladeren. De pompoenen en dennenappels liggen in mandjes.

Balkon

Op het balkon staan de heideplantjes te kleuren en de kalebassen maken de balkontafels gezellig. De ‘zomerverlichting’ in de vorm van lampions mogen nog een laatste keer aan. Een spin vindt het genoeg geweest en is ijverig bezig webben te creëren tussen de planken en de lampen, om deze zo snel mogelijk te verstoppen achter zijn draden. Ik laat hem zijn gang gaan. Ook hij (of zij) hoort bij de herfst. Wat ben ik blij dat ik in Nederland woon. Laat het maar regenen en waaien. Het hoort er allemaal bij.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Natuur

Lekker eten
5 September 2024

Lekker eten

We zitten met z’n drieën aan tafel. ‘Wat eten we weer lekker’, zegt de vriend van mijn vriendin. We zijn het met hem eens. We eten heerlijk. Mijn vriendin en haar vriend zijn op zoek naar een appartement hier in het prachtige Egmond aan Zee. Dit is even een ‘proefweek’, waarbij ze kijken of Egmond echt alles heeft waar ze naar zoeken.

Jaren

Mijn vriendin en ik gaan al jaren naar deze plek en zijn er vroeger al verliefd op geworden. Sinds haar vriend erbij is gekomen hebben we hem ook kunnen overhalen om dit een heerlijke plek te vinden. Hoe kan het ook anders. Het heeft alles (en meer) waar een mens maar naar kan verlangen. Een van de dingen die belangrijk zijn is lekker eten.

Luxe

Dat hoeft niet altijd culinair of luxe te zijn, hoewel dat ook in overvloed te vinden is in en rondom deze toeristische plek. ‘Maar,’ was het idee, ‘als we hier gaan wonen dan gaan we niet iedere avond uit eten en willen we ook weleens thuis kunnen koken.’ Dus moest er gezocht worden naar een minstens zo goede slager, bakker en visboer als die we thuis hebben. Vooral als dit hun nieuwe thuis gaat worden.

Vinden

En hoe leuk is het om hier naar op zoek te gaan deze week. We hebben ze gevonden. Er liggen nog wat kleine dorpjes naast en bij Egmond aan Zee waar ook mogelijkheden zijn om kant-en-klaar maaltijden te scoren die niet onderdoen aan de geweldige restaurants. Terwijl ik dit schrijf zit ik uit te buiken achter mijn laptop, na een heerlijke vismaaltijd.

Opmerking

De vriend van mijn vriendin, tevens mijn vriend, zegt heel droog tijdens het eten dat ze altijd heel lekker eten. Jammer genoeg want nu kan hij nooit eens zeggen dat het eten niet te eten is. Ook al heeft iedereen een andere smaak, zij vinden gelukkig meestal dezelfde dingen lekker. En mocht er al eens meningsverschil zijn dan eten ze gewoon allebei iets anders. Maar lekker is en blijft het. Want zoals gezegd is lekker eten belangrijk en maakt of breekt dit een vakantie.

Reisagent

Als reisagent kreeg ik de beste klachten over het eten. Mensen bezochten de meest luxueuze en schitterende omgevingen aan de andere kant van de wereld maar het eten was en bleef het meest belangrijk. En al ga je nooit van je leven met vakantie, je kunt het thuis ook net zo lekker maken als je wilt. Kijk naar een speciale aanbieding, zoek een recept en ga aan de slag.

 

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
2 Comments

Eten

Stroom
29 August 2024

Stroom

We denken er nooit over na. Pas als je stroom uitvalt heb je een probleem en merk je hoe vaak je stroom gebruikt. Ik had het van de week toen ik wakker werd. Ik wilde het licht aandoen in de wc, deed het niet. Dus als eerste haal ik de lamp eruit en kijk of ik een nieuwe lamp heb. Na enig zoeken in een donkere kast vond ik hem en verving de lamp. Nog niets.

Stop

Dan zal er een stop door zijn denk ik heel wijs. Ik kijk in mijn stoppenkast en zie daar verschillende knoppen. Ik heb nog een ouderwetse stoppenkast, maar al was het een nieuwe, het zegt mij niets. Eigenlijk zou ik eens op een cursus moeten, denk ik voor de zoveelste keer. En met verlangen denk ik terug aan Amerika waar de jongens EN meisjes op de middelbare school les krijgen in praktische zaken. ‘Home economics’, noemen ze het. Van het wisselen van een (auto)band tot een lamp vervangen en een gaatje boren.

Kunnen

Maar ik moet dit toch ook kunnen, no worries. Ik draai aan wat knoppen. Er gebeurt niets. Dan zie ik een stop met een rood knopje, terwijl de anderen allemaal groen zijn. ‘Ahaa’, dat moet de boosdoener zijn. Ik haal hem er uit. En vind mezelf super stoer dat ik ooit een doosje met nieuwe stoppen heb gekocht en die boven op de meterkast heb gelegd. Eitje, ik kan het ook. Niemand bij nodig. Ik haal de nieuwe uit het doosje en wil hem op de plek van de oude draaien. Maar nee, zo gemakkelijk gaat het toch niet. Het lijkt of het niet past. Hoe kan dat nou?

Opgeven

Ik geef niet op. He zal toch moeten lukken. Ik pak een andere uit het doosje, ook die doet het niet. Ik pak de oude erbij, die draai ik er zo in. Dus die nieuwe moet ook. Na een kwartier en een zere hand pak ik mijn telefoon. De buurtjes app: Help. Gelukkig is er een buurman thuis die me wel even wil komen helpen. ‘Gelukkig’ lukt het hem ook niet, dus het ligt niet aan mij. Maar waar dan wel aan?

Hitte

Al die tijd is het tegen de 30 graden en staat alles uit. Ik maak me vooral zorgen over mijn diepvries en koelkast. Mijn buurman is zo slim om de oude en de nieuwe stop naast elkaar te houden. Verroest, het zijn 2 verschillende maten en laat ik nu de kleinere maat niet hebben. Dus ik pak mijn tas en loop richting de handyman, die vast stoppen verkoopt. Onderweg naar beneden kom ik een paar mannen van de Stedin tegen die in de kelder aan het werk zijn.

Zekerheid

Voor de zekerheid laat ik hen allebei de verschillende stoppen zien. ‘Kijk,’ zeg ik wijs, ‘deze is stuk, want die is rood en die doet het nog want die is groen.’ De man probeert me niet al te hard uit te lachen. Blijkt dat de rode knop betekent dat het 10 ampère betreft en de groene knop geeft aan dat het een stop van 18 ampère is. OK. ‘Maar, is bij u de stroom uitgevallen?’ vraag hij me. Dat is dus het geval.

Kabel

Na al die moeite blijkt het niet aan mijn stoppen te liggen maar is er per ongeluk een stroomkabel doorgesneden beneden. Er wordt hard aan gewerkt om het te verhelpen. Na een paar uur heb ik weer stroom en is gelukkig mijn vriezer nog niet ontdooit en geeft mijn koelkast nog steeds een prachtige temperatuur van 6 graden aan. Ook weer verholpen. Maar wie weet of er in Nederland ook cursussen bestaan voor mensen met 2 linkerhanden? Zo niet, lijkt het me een gat in de markt. Ik geef me hierbij graag alvast op.

Share this:

  • Share
  • Email
  • Print
  • Pinterest
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Reddit
  • Twitter
  • Tumblr
  • Telegram
  • Pocket
  • WhatsApp

Like this:

Like Loading...
Read More
No Comment

Geen categorie

Older Posts


  • Meta

    • Register
    • Log in
    • Entries feed
    • Comments feed
    • WordPress.org
  • Voor powervrouwen!

    Wil je een avondje met vriendinnen op stap? Wie of wat houdt je tegen? Check de agenda dansen. Ben je meer een festivalgangster? Dan is de agenda festivals voor jou the place to be. De agenda vakanties is niet zo maar een overzicht met reizen. Dit zijn single reizen voor hogeropgeleide 40-plussers. Je vindt daar een lijst met lange en korte reizen van verschillende organisaties, zodat je niet een enorme zoekslag hoeft te doen naar een heerlijke vakantie of een weekendje weg.

    Verder vind je op Sophia Magazine artikelen over onderwerpen die jou kunnen interesseren: werk, geld, liefde, relaties, schoonheid, mode, gezondheid, reizen, wonen en uitgaan. Het zijn artikelen geschreven voor en door powervrouwen. Veel plezier ermee!

  • Volg Sophia Magazine en krijg een melding bij elk nieuw bericht!

    Follow
  • Popular Posts

    • Suus
      28 January 2017
    • WINACTIE De erfenis van mijn moeder
      14 June 2017
    • 'Jij kunt gewoon nog wel werken!' Over Els en haar bijstand
      24 July 2017
    • Het verschil tussen slachtoffer zijn en slachtoffergedrag
      6 February 2017
    • Chinees Nieuwjaar met de Vuur Haan
      27 January 2017
    • Alleen uit eten zielig? Bezoek jij wel eens alleen een restaurant?
      11 March 2017
    • Schoonmaken: 3 tips voor een snelle voorjaarsschoonmaak
      5 April 2017
    • Baarmoederstress
      22 February 2017
  • Vacatures

    VACATURES SOPHIA MAGAZINE (Delen=lief)
    Vind je Sophia Magazine ook zo leuk en zou je graag redacteur, social media expert of schrijver willen worden? Klik dan door naar onderstaande pagina en bekijk de #vacatures.

    Het zijn op dit moment nog onbetaalde functies, maar wat we je wel bieden is een hoop #tevredenheid, #gezelligheid en het is een manier om lekker met #letters, #woorden, #teksten en #beeld bezig te zijn!
    https://sophiamagazine.nl/vacatures/


© Sophia Magazine

%d