Sinds eind vorig jaar de nieuwe Richtlijnen Gezonde Voeding zijn verschenen, is er een verandering in de aanbeveling voor de hoeveelheid dagelijkse groenten. Dit is namelijk verhoogd naar minimaal 250 gram per dag. Dat is nogal wat… Volgens het RIVM haalt namelijk maar 27 procent van de Nederlanders de aanbeveling. Gemiddeld eet de Nederlander 100-140 gram groenten, dus er is nog wel wat te verbeteren.
Sojamelk, amandelmelk, rijstmelk, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het geprobeerd te kloppen en in mijn koffie gegooid. Allemaal was het te waterig (de amandelmelk en de rijstmelk) of er zat een te duidelijke bijsmaak aan (sojamelk). Maar nu is dus er Oatly Barista Havermelk!
Dit bericht is NIET gesponsord, ik ben gewoon enthousiast over dit top product! Als vegetariër of veganist moet je dikwijls goed zoeken naar verantwoorde en lekkere producten. Daarom wil ik dit delen met alle andere veggies. Uiteraard heb ik ook een beetje zendingsdrang 😉
Tja dames, waarschijnlijk hebben jullie op heel veel platforms kunnen lezen over hoe mannen tegen vrouwen en het daten aankijken. Laat ik daar mijn beeld aan toevoegen. Maar eerst: ik heb tijdens diverse dates het relaas van vrouwen gehoord en tegen welke aparte zaken zij aanlopen: foto’s met vissen (als ik nu de foto met die grote karper plaats dan kom ik vast heel mannelijk over), zittend op de motorkap (kijk mij eens lekker nonchalant chillen op die gave bak van me) en met de kinderen (het ‘Ah, wat lief’ gehalte omhoog krikken). Tja, dubieus is hier een eufemisme.
‘Alleen uit eten zielig?’ kopte Editie NL eergisteren naar aanleiding van Dinner for One (25 februari jl. in Brussel). Dit is een initiatief om het taboe rond ‘alleen uit eten’ te doorbreken. ‘Mensen die alleen aan een tafeltje in een restaurant plaatsnemen worden snel – onterecht – als ‘zielig’ of ‘loners’ gezien,’ citeert Editie NL de initiatiefnemers, die het tegendeel van dat idee met zo’n Dinner for One wilden bewijzen. Geïnteresseerden konden zich inschrijven voor een tafel voor één met een vegetarisch diner.
‘Follow your bliss and the universe will open doors where there were only walls’ – Joseph Campbell
De lente is één van de mooiste seizoenen van het jaar. Alles begint te groeien en te bloeien en de knoppen ontvouwen zich. Lente is fris en betekent vernieuwing: vernieuwing van stappen die we gaan zetten. De tijd om te gaan ondernemen, wat het ook moge zijn, is aangebroken.
Dit voorjaar leggen we de focus op onszelf. Je bent een powervrouw, want jij houdt alle ballen in je leven in de lucht. Maar er is meer dan dat, toch? Wat wil jij? Welke dromen wil jij waarmaken: reizen en de wereld ontdekken, schrijven, projecten opzetten in het buitenland of je eigen bedrijf tot een succes brengen? Wil je de grenzen over en je zinvol en liefdevol inzetten voor de wereld? Je bent groots, wijs en verlicht en dat zou je met de wereld moeten delen!
Jij zou kunnen denken dat dit te mooi is om waar te zijn, dat het niet realistisch is, maar het tegendeel is waar. Al die vragen zoals:
Het zijn allemaal drempels, die je misschien remmen om te doen wat jij echt wilt.
Nee lieve dames, we gaan het dit jaar samen waarmaken! Ik heb geen glazen bol, maar wel de overtuiging en het geloof in de kracht van de vrouw. In het hindoeïsme staat de vrouw voor verlichting, ze is het begin van de creatie en het voorspoed. De Godin Laxmi wordt tijdens het feest Divali aanbeden. Ook door mannen!
Je droom waarmaken, hoe ga je dat aanpakken?
We zitten vol levensenergie en het is zonde om elke dag hetzelfde te doen. Laat niets of niemand je in de weg staan. Durf, doe en ga ervoor! De wereld ligt aan je voeten. In mijn vorige artikel stond het al: dit is ons jaar!
Warme groetjes,
Raishrie
Lifecoach& Feng Shui adviseur
Lifecoachxperience
(Taalfoutje gezien? Meld het dan. Alvast bedankt!)
Volg Sophia Magazine op Bloglovin
Eeltlagen, kloven en een heel erg droge huid? Oftewel, heb jij geen voeten maar hoeven? Doe er wat aan, want straks gaat (hard)lopen nog pijn doen!
Een verhuizing is een van de meest stressvolle gebeurtenissen in iemands leven, heb ik weleens gehoord. ik geloof het direct. Waarom laat ik me dan toch zo vaak in mijn leven verleiden? Het is een soort onrust die me doet verlangen naar andere plekken, andere woningen, andere mensen om me heen. De laatste keer dat ik ging verhuizen is 18 jaar geleden, dus het wordt weer eens tijd.
Ik ga mijn stad uit en eens kijken hoe het in een andere stad bevalt. Ik ben er niet geheel onbekend omdat mijn zus er nu ruim 3 jaar woont en het daar erg naar haar zin heeft. Tijdens mijn bezoekjes werd ik ook enthousiast en van het een kwam het ander. Mijn mooie flat waar ik zolang met zoveel plezier heb gewoond staat te koop en ik krijg vandaag de sleutel van mijn nieuwe appartement.
Ik zit in de stress. Ik probeer zo mindfull mogelijk in te pakken en alles te regelen maar voor ik het weet ben ik misselijk en heb ik hoofdpijn van alles wat er op me af komt. Iedereen kan me vertellen dat ik me geen zorgen hoef te maken over deze verhuizing. Dat doe ik ook niet, want ik weet dat het goed komt. Het is meer de rommel en de onzekerheid om me heen die me iedere keer weet te pakken.
Hoe moet ik dit voor elkaar krijgen? Waar laat ik alle spullen? En wanneer moet ik verhuizers afspreken? Ik zit dit te schrijven met zo’n 30 dozen om me heen. Meer dan de helft is al gevuld en er moet nog zoveel. Het liefst zou ik nu mijn bed inkruipen met mijn hoofd diep onder de dekens. En er weer uitkomen als alles klaar is. Waar zijn al die kabouters wanneer je ze nodig hebt?
Maar wacht: Ik moet een nieuwe afzuigkap en zit er nu al over in wie dat ding zou kunnen plaatsen. Mijn neef biedt zich direct aan. Er moeten nog wat klusjes in huis gedaan worden en zoals jullie (wellicht) weten wil ik wel maar ben ik echt geboren met twee linkerhanden. Gelukkig is daar mijn nichtje die ontzettend handig is en altijd bereid om te helpen.
‘We huren een busje en kunnen dan al een heleboel overbrengen naar je nieuwe woning,’ zeggen familieleden en vrienden. ‘Als jij nou zorgt dat er nieuwe vloerbedekking komt want voor die tijd heeft het geen zin om alles al te gaan verhuizen.’ Ik ben het met ze eens. En daar begint de ellende. Ik bel, mail, app en chat met allerlei bedrijven in Nederland. Ik krijg beloftes dat ze zo snel mogelijk contact gaan opnemen. Maar blijkbaar is iedereen hartstikke druk en gaat het geweldig goed met de Nederlandse economie.
Ik wacht en ik wacht nog langer en uiteindelijk begin ik overnieuw bij een ander bedrijf. Het wachten begint ook opnieuw. Ik weet dat ik niet in de meest gunstige tijd ga verhuizen. Iedereen heeft wel iets anders aan zijn/haar hoofd. Maar een bedrijf staat toch niet helemaal stil in deze feestmaand? Misschien is het tijd voor mij om wat geduld te hebben. Maar dat is een moeilijk iets. Ik wil graag alles geregeld hebben en wel nu.
Vandaag sneeuwt en hagelt het. De winter is begonnen, tijd om te denken aan de wintervakantie. Veel mensen gaan in het voorjaar naar de wintersport. Dat zou ik ook wel weer eens willen. Vooral in de maand maart wanneer de zon wat meer schijnt en het na het skiën zo heerlijk apres skiën is. Of tijdens de lunch op een bergtop met je kop in de zon om daar uren te zitten en dan nog even de piste af naar beneden.
Je hoort het, ik ben niet zo fanatiek. Ik ga vooral om de sneeuw, de kou en de zon. En de gezelligheid natuurlijk. In Oostenrijk is het vooral gezellig na de sportieve uitdagingen van de dag. Met z’n allen de sneeuwhut in of een of andere kroeg en dan hossen met z’n allen. In Amerika is dat ietsje anders maar niet minder gezellig.
Ook al proberen ze daar zoveel mogelijk het oude Europa na te doen, de Amerikaanse invloeden zijn toch zeer merkbaar. Zo hebben we na 4 uur overal ‘happy hour’ met drankjes voor de helft van de prijs. Daarna lekker eten en dan country muziek. Een andere sfeer maar tevens erg gezellig. De avonden houden vroeg op want de volgende dag wil iedereen weer als eerste in de rij voor de skiliften staan.
Niet iedereen houdt van wintersporten. Ik ken ook heel veel mensen die liever in de winter nog even de zon opzoeken omdat die winter anders zo lang duurt. En deze mensen gaan vaak wat eerder, in januari of februari al. Wanneer het op de Canarische Eilanden al boven de 20 graden is en je lekker in je zwembad bij luxe hotel kan bijkomen van de koude winterdagen in Nederland.
Er is voor iedere wintervakantie wat te zeggen. Alleen krijg je mij met geen stok de deur uit tijdens de kerstdagen. Ja, naar familie om gezellig bij elkaar te zijn. Maar om met de kerst op vakantie te gaan kan ik me niet voorstellen. Toch is die mogelijkheid fijn voor mensen die zich anders alleen voelen tijdens deze familiedagen.
Kortom, het gaat erom dat iedereen plezier heeft in de winter. Voor we het weten zitten we weer met z’n allen op een terras in de zon. Nu moeten we eerst zo goed mogelijk de winter door zien te komen. Kom maar op, ik heb er zin in!
Mijn eerste bezoek aan de bibliotheek staat in mijn geheugen gegrift. ik moet een jaar of 3 zijn geweest. Al die boeken, al die verhalen en plaatjes. Ik werd verliefd en dat is nooit meer overgegaan. Mijn moeder moest me krijsend weer mee naar huis nemen. Ik wilde er blijven wonen. Ook dat is altijd een droom gebleven.
Ieder Engels kostuumdrama verslond ik in de jaren daarna. En vooral de scenes die opgenomen werden in zo’n gezellige, ouderwetse Engelse bibliotheek. Die mensen hadden vroeger een echte bibliotheek in huis. De rijken dan. Wat moet dat geweldig zijn, bedacht ik me vaak. Ik ben gek op lezen en op schrijven. Dat groeide uit van een hobby naar een passie.
Er kwamen steeds meer boeken bij. Ik ging ook wat mooiere exemplaren verzamelen. Mijn boekenkasten werden te vol, dus er kwamen steeds meer kasten bij. Vrienden die op bezoek kwamen riepen al vaak: ‘Het lijkt hier wel een bibliotheek.’ Mmmm, waarom niet? Het duurde een aantal jaren maar ik ben verkocht en verknocht aan het idee.
Ik schrijf me in op iedere site die ideeën heeft over een huisbibliotheek. Prachtige houten boekenkasten van de vloer tot aan het plafond komen voorbij. Ik zie een roterende boekenkast. Hij gaat op mijn lijstje. Een bruine leren chesterfield fauteuil met voetenbankje staat met stip op een. Mijn oude antieke bureau krijgt natuurlijk een ereplaats. En het is hoog tijd om de oude keukenstoel te vervangen door een mooie bureaustoel.
Ik bestel een ijzeren bord met ‘Ellen’s Library’ erop. Wensenlijstjes voor kerst worden gemaakt. Ik kijk naar een Perzisch kleed voor op de vloer en krijg steeds meer een beeld van mijn ideale bibliotheek. Houten bijzettafeltjes en mijn theetafel die ik omgedoopt heb tot bar. Met een mooie whiskyglazen set die ik ooit heb gescoord in Schotland en de fles ernaast. Niet dat ik een fervent whisky drinker ben. Maar het past in het plaatje.
Natuurlijk mogen de planten niet ontbreken. Een wereldbol, mijn antieke bureausets over de jaren heen gespaard en gekregen voor verjaardagen. Afgestruind op antiekmarkten en dolblij met een echte oude inktpot en verenpen, brievenweegschaal, kistje voor op het bureau met kleine vakjes voor paperclips, postzegels e.d.
Ik kom al een heel eind. Het meest belangrijke ontbreekt echter nog. Een plek om alles neer te zetten. Tot nu toe gebruik ik een hoek van mijn woonkamer, afgescheiden door planten/boekenplanken. Die hoek breidt zich uit en neemt de gehele woonkamer in beslag. Op zich niet echt erg, maar een heuse speciale aparte kamer zou geweldig zijn. Mijn slaapkamer ombouwen dan? Misschien met een slaapbank die ik overdag kan ombouwen tot gezellig zitje?
Ook heb ik ooit gezien dat mensen hun bed omhoog hadden gebracht door een verhoogd bed in de bestaande kamer te bouwen. Ik heb een vriend die timmerman is. Zou hij dat voor elkaar kunnen krijgen? Oh zeker weten. Maar gelijk komen er praktische zaken om de hoek kijken. Slapen en boeken is niet de allerbeste combinatie als je niet twee keer per dag wil stoffen en stofzuigen. Ik laat de gedachte gaan.
Er blijft een mogelijkheid over. Mijn prachtige, gezellige flatje verkopen en ergens een woning huren met een extra slaapkamer. Oh het gaat me aan mijn hart, maar het lijkt me de beste oplossing voor nu. Als ik tenminste mijn langverwachte droom in vervulling wil laten gaan. Er zijn voors en tegens. Ik zet alles op een rij. Er is nog geen definitieve beslissing gevallen maar ik neig naar verandering. Naar alles op zijn kop zetten en opnieuw beginnen.
Op zich ben ik altijd een heel braaf meisje geweest. En nog. Maar spijbelen heeft me altijd erg aangetrokken. De vrijheid te doen wat eigenlijk niet gepland staat. Al je verantwoordelijkheden wegleggen en even vergeten. En in plaats daarvan iets heel anders te doen is nog steeds voor mij het toppunt van vrijheid.
Na de schooltijd ga je het echte leven in en kan je niet zomaar meer wegblijven van je werk. Als je dat doet laat je anderen in de steek en dat kon ik dan ook niet over mijn hart verkrijgen. In Amerika krijgt iedereen die werkt een aantal ‘verlofdagen’ ofwel ‘sickdays’. Dat zijn andere dagen dan vakantiedagen die we hier kennen. Je hebt de mogelijkheid om een dagje te ‘spijbelen’ wanneer je je bed niet uit kunt komen of gewoon even helemaal geen zin hebt om te gaan werken.
Wat een geweldig idee. Alleen al die mogelijkheid geeft rust. Ik heb in mijn tijd in Amerika daar weinig gebruik van gemaakt. Ten eerste vond ik mijn werk erg leuk en was iedere dag weer een cadeautje. Van sleur was geen sprake. Maar zo heel af en toe als het weer heel mooi was of mijn bed te warm om op te staan maakte ik er wel gebruik van.
Ik denk hieraan wanneer ik vanmorgen wakker word. Het eerst wat ik denk is dat het maandag is. Ik heb, in tegenstelling tot veel vrienden die ik ken, nooit een hekel aan de maandag gehad. Maandag is het begin van een nieuwe werkweek en hoe ik ook geniet van mijn weekend ik vond het altijd prettig om de nieuwe week te beginnen. Maandag is de meest constructieve dag van mijn week. Ik ben fris en vol goede moed.
Ik heb goede zin en barst van de energie en nieuwe plannen en ideeën. Maandag kan voor mij niet lang genoeg duren. Op dinsdag daarentegen komt de inzinking. De rest van de week duurt nog lang tot het weekend. Ik heb mijn energie verbruikt de dag ervoor. De dinsdag is saai en zou ik het liefst altijd willen overslaan in mijn week.
Maar vanochtend was het anders. Het is maandag, bedenk ik me. Ik heb een hele dag vol afspraken en plannen. Dingen die ik moet in plaats van mag. Ik draai me met een kreun om in bed. Kan ik nog een halfuurtje rust pakken voordat ik aan de slag ga? Ja. Maar het halfuurtje vliegt om. Kom op El, denk ik bij mezelf. Niet lui zijn gewoon de dag beginnen. Douchen, koffie en een broodje en dan gaat het wel weer.
Ik zit even later achter mijn ontbijtje. Heel diep van binnen moet ik mijn zin in de dag proberen te vinden. Dat moet want ik moet een hoop doen vandaag. Of moet het een dagje niet? Kan ik vandaag een ‘sickday’ nemen? Nee, denk ik gelijk. Doe volwassen, dat gaat nu niet. Je bent weer in Nederland en mensen rekenen op je. Of?
Ik doe het gewoon. Ik mail, bel en zeg al mijn afspraken af. Ik leg ook uit waarom. Een spijbeldagje. En in plaats van boze of teleurgestelde reacties krijg ik alleen hele lieve berichten terug. Berichten met de mededeling dat zij dit ook gaan instellen voor zichzelf. Nee, niet iedere week maar gewoon spontaan wanneer je echt geen zin hebt. En zelfs als ik denkend aan de woorden van mijn moeder vroeger wanneer ik zei dat ik geen zin had dat ik die dan maar moest maken, dit niet voor elkaar kan krijgen.
We moeten namelijk al zoveel. Vandaag is een dag waarop ik bewust niets moet. Ik kruip met een spannend boek op de bank. Ik had hem gisteren uit willen lezen maar het kwam er niet van. Mijn bed is nog niet opgemaakt. De stofzuiger staat midden in de kamer. Ik lees. Het zonnetje schijnt naar binnen. Eigenlijk moet ik nog… Nee, ik moet niets vandaag. Vandaag ga ik spijbelen.
‘Amerika is geen Amerika meer wanneer er zoveel mensen op Trump hebben gestemd’, zei een oudere meneer tijdens een korte reactie op de overwinning van de 47e president van Amerika. Het blijft een teleurstelling dat iedereen een leugenaar gelooft. Dat zoveel mensen hem, ondanks zulke sterke bewijzen tegen hem, blijven steunen.
Uiteraard ben ik trots maar had ook niet veel anders verwacht dan dat ‘mijn’ staat Colorado mooi blauw kleurt. Hier wonen mensen dicht bij de natuur. Hier zijn vrouwen gelijk aan mannen. En hier zijn bewoners gemiddeld intelligenter dan in veel andere staten. Ik had gehoopt en naïef gedacht dat ook de rest van het land in de 21ste eeuw was beland. Maar blijkbaar is het nog niet denkbaar dat een vrouwelijke, van gemixt ras afkomstige president het land bestuurt. En dat is een teleurstelling.
Helaas is het nog steeds zo dat geld ook macht betekent. En met geld wordt er een campagne gewonnen. Pak er een paar miljardairs bij en je wint. Met grote hoopvolle ogen gericht op al die rijkdom denken de meeste bewoners dat zij nu ook aan de beurt zijn. De economie moet beter. Natuurlijk, ik begrijp dat heel goed. Maar gaat dat nu ineens gebeuren? Ik hoop het voor hen.
Er stromen felicitaties binnen voor Trump. Ineens is iedereen blij dat hij het gewonnen heeft van Kamala Harris. Toen zij nog voor stond in de peilingen was dit andersom het geval. Maar nu is iedereen blij en ziet het positief in. Positivisme is mij niet vreemd maar ik heb er toch een heel ander gevoel bij. Voor mij is het nog ongelooflijk dat een narcist als Trump zo de boel kan sturen. Ja, ik had gehoopt, heel erg gehoopt, dat Kamala de eerste vrouwelijke president zou worden. Maar het mocht niet zo zijn.
En nu is er teleurstelling. Want de Trump aanhangers zeggen dat Trump een derde wereldoorlog prima kan leiden. Dit betekent dat ze er al op rekenen dat er zo’n oorlog komt. En ik weiger daarin mee te gaan. Laten we toch eens een keer een ander beleid proberen. En te werken, en dan echt met z’n allen te werken aan vrede in plaats van ons tot over de tanden te bewapenen om alles en iedereen te vernietigen. Liberaal? Ja zeker! En ik kom er graag voor uit.
Het is democratie en mensen mogen vrij stemmen. Ik ben er helemaal voor. Jammer echter dat scholing, gezondheidszorg en cultuur het moeten ontgelden ten opzichte van wapens. Er is anders geen geld genoeg voor vernietiging. En waarom zouden we nog iets opbouwen als het totaal onzeker is dat het er volgend jaar nog is? Maar we blijven democratisch en we blijven stemmen met z’n allen. Het blijft me onduidelijk waarom we stemmen op rechtse partijen. Maar ja, ik leg me erbij neer. Voor nu. Want vrijheid is het meest belangrijk.
