Iets verderop in de trein zit een gezin. Man, vrouw en twee jonge kinderen. Ze hebben twee grote koffers bij zich. Ze zijn vast onderweg naar Schiphol om samen op vakantie te gaan. De ouders reageren relaxed op de twee uitgelaten kinderen. Ze hebben er zichtbaar zin in en gaan er ongetwijfeld samen mooie weken van maken.

Stress

Hoe anders was dat in de tijd dat ik samen met mijn ouders op vakantie ging. Wij gingen niet met de trein of met het vliegtuig. Wij gingen met de auto. Mijn vader met een rooie kop opgefokt achter het stuur en mijn moeder gespannen naast hem met een grote landkaart uitgevouwen op haar schoot. Onze vakanties gingen naar Zeeland, Ameland, Limburg, Sauerland of Luxemburg. Als we onze woonplaats Almelo net uit waren, hadden mijn ouders al ruzie omdat mijn vader in alle stress een verkeerde weg was ingereden en hij mijn moeder verweet dat zij hem niet op tijd gezegd had wanneer hij af moest slaan. Ik zat met mijn twee broertjes op de achterbank. Wij voelden de spanning voor ons in de auto en hielden wijselijk zoveel mogelijk onze mond.

Klef

Het gezin in de trein is druk met elkaar aan de praat. De kinderen zijn opgewonden en de ouders zitten verliefd naast elkaar in de bank. Af en toe knipogen ze naar elkaar, maar ze kijken vooral liefdevol en trots naar hun twee kinderen. Het is bijna te klef en te mooi om waar te zijn. Het zou een mooi promotiefilmpje kunnen opleveren voor het CDA of de Christen Unie, “het gezin als hoeksteen van de samenleving”.

Ford Taurus

Wij hadden het vroeger ook gezellig samen, maar de vakanties leverden veel stress op. Mijn vader was altijd blij als hij weer thuis was. Gelukkig had hij vaak nog de zondag om een beetje bij te komen van alle vakantiespanning voordat hij ’s maandags weer naar zijn werk moest. De reis was altijd een drama. Mijn ouders hielden altijd te lang de snelweg naar een drukke stad aan. Als we naar Luxemburg gingen, wist mijn vader dat we via Luik moesten, maar hij had niet het benul om dan een eindje voor Luik de snelweg richting Luxemburg op te gaan. Zodoende kwamen we in het centrum van Luik uit. Vele zweetdruppels en scheldkanonnades later reden we Luik uit om de weg te zoeken die ons verder naar Luxemburg zou brengen. En mijn ouders hadden vaak een auto die niet de power had om een helling op te komen. Ik kan me een grote lichtblauwe Ford Taurus stationcar herinneren die nog net de brug over het Twente-Rijnkanaal op kon komen, maar die het vreselijk moeilijk had in de heuvels van Limburg, België en Luxemburg. En dan hadden we meestal de pech dat ons vakantiehuisje zich net op zo’n steile helling bevond. Met een gierende motor kropen we dan omhoog.

Strand

Verder staat me bij dat we tijdens onze vakanties aan de kust in Ameland of Zeeland altijd slecht weer hadden. Om een beetje het gevoel te krijgen van een strandvakantie gingen we ondanks het weer toch maar een dag naar het strand, waar mijn vader aan de slag moest met het windscherm. Het waaide vaak zo hard dat het bijna niet te doen was het scherm op te zetten. Mijn moeder, mijn broertjes en ik moesten dan helpen het doek en de scheerlijnen vast te houden. Mijn vader kroop dan op de knieën rond het scherm om met zijn rubberen hamer de haringen in de grond te slaan. Als het ding eindelijk stond, gingen we er met zijn allen achter zitten. Dicht tegen elkaar aan, met een handdoek om ons heen geslagen. We probeerden nog wat te eten van de pelpinda’s die mijn moeder had meegenomen. Maar door het opwaaiende zand was dat niet te doen. Je kreeg bijna net zo veel zand als pinda’s binnen. En dan heb ik het nog niet eens over het zand in mijn oren, mijn haren en mijn neusgaten.

Betekenis

Achteraf snap ik wel hoe spannend die vakanties voor mijn vader zijn geweest. De man hoefde zelf helemaal niet op vakantie. Daar had hij, overigens net als mijn moeder, helemaal geen behoefte aan. Ze gingen alleen voor de kinderen. Niet te ver en niet te duur, maar we konden wel zeggen dat we ook op vakantie waren geweest. Hij voelde zich heel verantwoordelijk voor zijn vrouw en zijn kinderen. Zo’n man was het. Hij wilde zijn gezin veilig door zo’n vakantie loodsen. Dat gaf veel spanning. Die vakanties hebben veel betekenis gehad. We hebben er nog jarenlang napret van gehad. Onze vakantie-ervaringen kwamen vaak terug in optredens tijdens feesten van mijn ouders en ook in mijn toespraak bij het overlijden van mijn vader heb ik mijn vakantieherinneringen aangehaald om mijn geweldige vader te typeren. Ik had die vakanties voor geen goud willen missen.

Dit artikel is van Martin Veldwijk.

https://sophiamagazine.nl