Mijn boek in mijn moedertaal – deel 2 – Ema Sindelarova
Mijn boek in mijn moedertaal, deel 2
Een half jaar geleden nog zat ik in een spanning af te wachten naar de reacties op mijn eerste boek, ‘Tranen van een feniks’, dat ik zelf in het Tsjechisch heb vertaald en dat in augustus 2023 in Tsjechië is uitgebracht onder de titel Jako tažní ptáci (Zoals de trekvogels…). Ik was vooral bang, dat mijn ouders mijn boek als een persoonlijke aanval zouden zien, dat ze mij zouden verwijten, dat ik zo open en eerlijk was over mijn leven en dus ook over dat van hen. Dat ze boos zouden worden omdat ik “vuile was buiten heb gehangen”. Nu denk ik al over mijn boek in mijn moedertaal, deel 2
(Nog) niet onterft
Gelukkig is dat niet gebeurd. Al waren ze geschokt (“We wisten dit helemaal niet!”) en voor een deel hadden ze het gevoel, dat ze mij helemaal niet herkenden in het verhaal (“deze vrouw kennen we niet”), ze praten nog steeds met mij en ze hebben mij, voor zover ik weet, niet onterft. Dat betekent, dat ik, als ik oud en seniel word, in het ouderlijk huis kan intrekken, op straat mijn moedertaal kan horen en in de kroeg een “černý kozel” kan bestellen; donker bier vind ik erg lekker. Maar voorlopig vind ik het nog steeds leuk om een wereldburger te zijn en tussen drie landen te pendelen.
Hoe doet jouw boek het, in Tsjechië?
‘Hoe doet jouw boek het in Tsjechië?’ vragen mijn vrienden. Ik heb geen idee! Je zou denken, dat communiceren in mijn moedertaal makkelijker zou zijn, maar daar heb je altijd nog de andere partij voor nodig. Die van de uitgever. Het marketing team ofzo. Ik heb zeker 5 mails gestuurd naar verschillende mensen, onder andere ‘mijn’ redactrice, geen antwoord. Het werk van de redactrice zit er echter op, dat snap ik. Hoe fantastisch zij ook was en hoe soepel onze communicatie ook verliep tijdens het redactieproces, toen het werk eenmaal klaar was en het boek ter perse ging, hield alles op.
Internet
Zoekend op internet kwam ik een website tegen, die op de Nederlandse Hebban website lijkt, Databáze knih. Daar heb ik mijn boek gevonden en wat supergaaf is, ook mooie recensies. Mijn Tsjechen begrijpen mij! Niets mooier voor een auteur, dan gelezen en begrepen te worden! Hoeveel boeken zijn er verkocht? Werkelijk geen idee.
Tweede boek
Inmiddels is mijn tweede boek, Feniks op de Finca, in juni 2023 in het Nederlands uitgebracht. Ik zou ook dit boek heel graag in het Tsjechisch zien verschijnen. Maar ja, dat is ook afhankelijk van het succes van het eerste boek op de Tsjechische markt. Een uitgeverij zal niet opnieuw investeren in een auteur, die geen succes heeft (en dus geen geld oplevert).
Maandenlang heb ik niets geschreven (nou, niets … dat is niet waar; een essay en twee artikelen is ook niet niets). Ik twijfelde. Zal ik aan een nieuw boek beginnen, want de avonturen van de Feniks zijn nog lang niet klaar, of zal ik mijn pas verschenen boek naar het Tsjechisch vertalen en het risico lopen, dat ik dit voor niets doe en dat dit boek nooit het licht zal zien? Het licht, dat zich in Moldau weerkaatst?
Inzicht
Toen kwam een inzicht. Tijdens een meditatie wist ik het ineens zeker: Ik ga vertalen. Als je iets heel graag wilt, dan is het visualiseren van je wens de eerste stap. Dat heb ik tijdens deze meditatie gedaan. Daarna moet je ook de tweede stap zetten: waarmaken van je wens. Ik vertaal hoofdstuk voor hoofdstuk, elke keer een beetje. Ik zit nu ongeveer op een kwart. Zo weet Het Universum, dat ik serieus ben met mijn wens. Dat ik het echt meen en dat ik daar iets voor doe.
Mijn boek in mijn moedertaal, deel 2
Nu moet de uitgever dat ook nog willen. Ik ga dit aan hem vragen, in december, als ik in Praag ben. We hebben al afgesproken in het café, waar we elkaar eerder hebben ontmoet. Toen hebben we tijdens het eerste kopje koffie al een mondelinge overeenkomst afgesloten. Voordat mijn cappuccino op was, had ik het boekcontract! Dat wil ik nu graag herhalen. Duim voor mij!
