Terwijl veel Europeanen aan de beeldbuis gekluisterd zaten voor een avondje eurovisioneel gekweel, zat ik met mijn dochter op de eerste ring van de Ziggo Dome om voor de tweede keer in mijn leven Beth Hart te zien optreden.
Eén op de twee mensen bezit een huisdier. Van spinnen is hij bang en als hij niet bang voor deze langpotige insecten is, is hij als de dood voor muizen. Controleert u het eens bij uzelf? Bent u een spinnen- of een muizenmens? Dat brengt mij op de volgende vraag, bent u een katten- of een hondenmens? Controleert u het weer eens, dat u van allebei houdt, komt zelden voor. Wel weer dat u van allebei juist niet houdt.
In mijn laatste blog sprak ik over het feit hoe fantastisch het is om vrouw te zijn. We hebben zoveel meer dan een man. Eén van deze dingen waar wij anders in zijn en wat wij hier in onze maatschappij verafschuwen is onze menstruatie. Toch geloof ik, door je menstruatie anders te gaan benaderen en er een positiever standpunt over in te nemen, je je menstruatie ook heel anders gaat beleven. Door je menstruatie toe te laten en te omarmen, zal je gevoeliger worden. Jezelf en je lijf beter leren kennen. Je intuïtie zal zich vergroten en je bewustzijn groeit.
Net als afgelopen zomer organiseren we weer een zomerschrijfwedstrijd. Het thema is dit keer, hoe origineel, reizen. Over reizen kun je zoveel vertellen en fantaseren: ik heb mijn hele vakantie naar Cyprus al -tig keer beleefd en ik ga pas in augustus 🙂
Je kunt echt reizen, tijdreizen, reizen in boeken, reizen door je herinneringen… Moet ik nog even doorgaan? Doe daarom mee aan Sophia’s zomer schrijfwedstrijd 2018 en win de eeuwige roem en een publicatie op de site van Sophia Magazine.
Een eindje verderop stapt een prachtige dame in de trein. Een mooie iets te forse vrouw op hoge hakken en een beige rok die erg tekent om haar benen en ronde billen. Een strak wit t-shirt en een stoer leren jack maken het aanstootgevende geheel af. Ik zit iets te ver bij haar vandaan om haar gezicht goed te zien. Ik kan dus niet beoordelen hoe oud ze is. Aan haar bouw te zien is ze geen twintig meer, maar afgaande op de reacties van de mannen die bij haar in de buurt zitten, is ze ook geen zestig.
Deze zin, of een variatie erop, hoor ik al jarenlang. Telkens weer. Van vrouwen die ik goed ken en van vrouwen die ik minder goed ken. Ze spreken het trouwens niet altijd met zoveel woorden uit. En het klopt. Ik ‘heb’ inderdaad geen kinderen.
‘Welkom bij het UWV. Je hebt meer dan 30 jaar gewerkt, neem nu de tijd om rond te kijken en iets te vinden wat jij leuk vindt,’ zei de mevrouw bij het UWV. ‘Natuurlijk heb je sollicitatieplicht, maar je hebt recht op een WW uitkering, je hebt er tenslotte zelf voor gespaard.’ Dat is ook zo, maar de verplichting van solliciteren was als een grote druk op mijn schouders. Ik was moe, had een burn out en wilde het liefste schrijven. (more…)
Lieve dochters van me,
Jullie zijn 16 en 14 geworden. We hebben dus al een lange weg achter ons. Soms leek die iets te hebben van een fris groen bospad (en jullie iets van makke lammetjes). Soms leek onze route meer op een bergweg met haarspeldbochten (en jullie leken dan meer op opstandige berggeiten). Maar tegenwoordig doet de weg die we gaan meer denken aan een hobbelige kasseibaan. Talrijk zijn de laatste tijd de builen en blutsen die we oplopen.
Verleden jaar zomer op een winderige namiddag was er in het winkelcentrum bij de boekhandel een kaartenstandaard omgevallen en de kaarten dwarrelden over de straat. Ik liep ijzerenheinig voorbij en zag de filiaalhouder en zijn verkoopsters verwoed om zich heen graaien. Ik hielp niet mee de weggewaaide kaarten op te rapen. Dat ik moe was en een pestbui had die dag mag geen excuus zijn.
Er komt een oudere man tegenover me in de trein zitten. Een prachtige man met een hele vriendelijke en tevreden uitstraling. Ogen die zeggen: ‘Wie maakt mij wat? Ik heb het allemaal al eens gezien en meegemaakt.’ Een soort wijsheid en geestelijke onafhankelijkheid om jaloers op te worden. Hij kijkt mij aan en knikt vriendelijk naar me. Ik groet terug. De man nodigt uit om een gesprekje te beginnen, maar dat doe ik niet. Misschien heeft hij er geen behoefte aan. Laat ik me niet opdringen. Als hij wil praten, begint hij zelf wel. Maar ik ben wel nieuwsgierig naar deze man.
Stel: je ziet ergens kinderen vrolijk spelen en heel veel plezier hebben. De energie, de lol en onbevangenheid spatten er vanaf! Jij ziet het aan en denkt: ‘Ach, wat heerlijk! Ik zou ook wel weer eens zoveel lol willen hebben en lekker gek doen.’ Herkenbaar? Welnu, ik heb nieuws voor je: dat kan! Het komt alleen vaak niet bij ons op…
